Kalemimden dökülenler...
❣️Sevgili kalbim bunlar sana olan öğütlerim: Giriş: Seninle bir çeyrek asır bitti. Tüm mevsimleri gördün. Yaprak döktüğün de oldu, yeşerdiğin de. Kangren olmuş hayallerini kesip gerçeklerle yaşamayı da öğrendin. Gemileri yakmayı, kördüğüm olan ipleri kesmeyi öğrendin. Ne kadar yansa da yüreğin başkasının söndürmesini beklemeden kendi cehennemini de sevdin. Yandım diye feryad ederken için ham bir yemiş olduğunu farkettin. Savaştığın da oldu, yaralar aldığın da. Sabah kalktın, güneş gibi yeniden doğdun. Sen kendine herşey oldun. Fırtınalar koparken derinlerinde, meltemlere de yön verdiğin oldu. Hülasa, çarpık bir kentleşme gibiydin: Düzensiz ve karışık.
🫀Ey kalbim! Bu ne dağınıklık toparla biraz kendini. Çünkü biz şimdi seninle bir hürriyeti bölüşeceğiz.
✋Gelişme: Kendim, kendi ellerimle, kendi kendime; kendi kalbimi doğurtacağım bir EBE eliyle.
🌾Sonuç: Ve son olarak "Dün öldüm, henüz yaşamadım, yarın doğacağım."
Saliha Akyol 8/12/2021
Kadın Ve Kadına Şiddet Temalı Şiirim.
KADIN 🌼
Kadının yeri hep ayrı olmuştur dünyada
Yaradanın gözünde.
Kadın biriciktir, tektir.
Papatya kokusundan farksız renk renk açan çiçektir.
Cennetten gelen huridir, incedir, zariftir, hoştur, güzeldir.
Hep bir esenlik içinde var olmuş, olacaktır da.
nehir gibidir insan
sessizcene akıp gider, bilinmez...
içinde ne fırtınalar kopar
ne saklar bilinmez...
dinleyeni kalmayan her hikaye bitmiş midir
son cümlesinde ölür mü kitaplar
baştan söylenmek istenmez mi şarkılar
orkestra sustuğunda
cennete mi cehenneme mi gider notalar
kuşlar ölünce gökyüzüne mi gömülür
kendini taşlayamayan insan , şeytanı mı taşlar
sevginin ve hislerin açık arttırması olur mu
hep en az verende mi kalır kalbin
biz yola koyulsak
yetişir mi peşimizden güzel günler
biz rüzgar ekmedik , bu Fırtınalar ithal
sence
saklanırsak mı geçer
yoksa sarılırsak mı ..
Pekala..
''İçinizde fırtınalar koparken, dışarıya günlük güneşlik havası veriyorsunuz ya, yapmayın...
Bırakın hak edenler fırtınadan nasibini alsın...''
Tarık Tufan
"Karşılaştığım tüm fırtınalar aslında yolumu temizlediğini farkediyorum."
Fırtınalar kopuyor gönlüm de
Seni ararım düşlerimde
Geriye dönmesen bile
Gönlüm hep seninle
Kimse göründüğü kadar dayanıklı değildir.
Sadece görünmeyen yangınlar, duyulmayan fırtınalar, gizlice çürüyen ruhlar vardır.
Kimi zaman deniz olup, büyük yük gemilerinin ağırlığıyla yaşamaya çalışıyorum. Kimi zaman büyük büyük fırtınalar olup o gemileri batırıyorum. Bazen gemi olup deryalara bırakıyorum kendimi. Kimi zamansa geminin kaptanı olup karaya hasret kalıyorum.
Yaşamak adlı davanın yargıcı olan,
Vicdan muhasebesi yapan,
Kendi içinde mahkemesini kuranlardır ince ruhlu insanlar.
İntihar ederek yaşamına son veren, Doğu’nun Franz Kafkası olarak bilinen Sadık Hidayet Kör Baykuş’ta ruh durumunu şu şekilde ifade ediyor:
Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.
Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya.
Bazı kimselerin ölümle savaşı daha yirmisinde başlar.
Kimse göründüğü kadar dayanıklı değildir. Sadece görünmeyen yangınlar, duyulmayan fırtınalar, gizlice çürüyen ruhlar vardır.
Sergey Yesenin ise son şiirinde "Şu yaşamda yeni bir şey değil ki ölüm.” Der "Ama yaşamak da yeni sayılmaz kuşkusuz.”
Sylvia Plath’ın son satırları ise söyledir: "Karanlığın sızdığını görüyor musunuz çatlaklarımdan? Tutamıyorum içimde hayatımı."
Mutluluğun enkazına giden süreçte,
Etken düşüncenin empoze edildiği döngüydü küçük çatlaklar.
Etrafımızdaki insanların birleşim kümesi olmaya zorlanmış,
Edilgen, kendinden uzak olan ruh sürgüne gönderilmiş.
Bu noktada içe atılan en gürültülü sessizliğin yankısında sağırlaşmış.
Neydi ölümün simgesi?
Sonsuz bir sessizlik mi?
Bağırmayı unutanların çığlıkları mı ?
𝔈.𝔇.
Sizinle konuşmak istiyorum, ama yüreğimde fırtınalar kopuyor, kafam çalkalanıyor, düşüncelerim karmakarışık; kendimi bir çocuk durumuna düşmüş görüyorum.
Sayfa 31 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
