elif
@flatliner
Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum.
diyetisyen
20 okur puanı
tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sonunda özgürlüğüme kavuşmuştum çünkü en büyük korkum gerçek olmuştu ve hala hayattaydım.
Dünyanın iç yüzünü görmek, onu açıklamak, onu aşağılamak büyük düşünürlerin işidir belki. Ama benim için tek önemli şey, dünyayı sevebilmektir; onu aşağılamamak, ona ve kendime hınç ve nefret beslememek, ona, kendime ve bütün varlıklara sevgiyle, hayranlıkla ve huşuyla bakabilmektir.
Ama sevgilim, bu işkence dolu mutluluk bile benim için yine de mutluluktu..
Okur Takip Önerileri
Kendi kendinden nefret eden, iğrenen, dibe vurmuş, mahvolmuş insan ben, sana nasıl yük olmam ki! Biliyorum, benim gibi bir insanın sevmeye ve hele hele sevilmeye hiç hakkı yok! Böyle birisi kendi köşesinde kıvrılıp gebermeli, varlığıyla diğer insanları rahatsız etmemelidir. Evet, bütün bunları biliyorum, biliyorum ve bunu bildiğim için de kahroluyorum.
İnsanın mantığıyla bir tutkuya karşı gelebileceğini hiç duydunuz mu? Bir ateşe, "Ateş, yanma!" denir mi?