Ölüme mahkûm kişileri nasıl anlardı ki onlar! Kendilerinin de doğdukları günden başlayarak ölüme mahkûm olduklarını kabul etmezlerken!
Kader kaprisli bir demir yolu makasçısı gibi. İnsanları bir araya getirip sonra ayırıyor. Canı isterse onları tekrar karşılaştırıyor.
Kavrayamamak üzerine
Temel özelliklerimizi dosdoğru tanıyacak olsaydık kaygıyla başa çıkmamız mümkün olmayacaktı. Arzularımızı gerçekte oldukları şekliyle görebilseydik âciz duruma düşerdik. Esasında kendini tanıma araçlarından yoksun varlıklarız. Psikanalistler kavramak istemediğimiz için kavramadığımızı söylerken bunu kastederler. Var olan tek fobi kendini bilme fobisidir.
Sayfa 38 - MetisKitabı okudu
Korkunun bir evi vardır. Beynimizin içinde yaşar, onunla yalnızca orada karşılaşırız.
