"Bu sessizlikte," dedi Susan, "sanki tek bir yaprak düşmeyecekmiş ya da kuş uçmayacakmış gibi geliyor."
"Mucize olmuş gibi," dedi Jinny, "ve yaşam burada öylece kalakalmış gibi."
"Ve," dedi Rhoda, "yaşayacak başka zamanımız kalmamış gibi."
İsterlerse sinirlerimi, etlerimi, kemiklerimi, adımı, sanımı cımbızlarla tek tek alsınlar. Unuttum. Korkmayı, sakınmayı. SENİ ALAMAZLAR BENDEN. Tılsım bu işte. Ayakta, fırtına gibi beni tutan bu.
Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim, bundandır... Ama senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun, İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun...
Ben, senin için, ancak her şeyimi, bütün mevcut kıymet hükümlerini ve canımı fedâ etmekle belki biraz hafiflemiş olurum. Yine de ödemiş, karşılık vermiş olamam...