Reader Follow Recommendations
İnsanların karnı tok, sırtı pek oldu mu başkalarının yoksulluklarını okuması, merhamete gelip iç çekmesi ne tatlıdır. Ama ne yazık, gözlerim boyuna kapanıyor. Yorgunum, yorgunum ben. Bir köpek gibi esnemek, gırtlağıma kadar esnemek istiyorum. Ayakta duracak halim kalmadı. Yorgunum, yahu. Artık yürümek istemiyorum, yürüyemem, anlıyor musun? Bir milimetre dahi...
Sayfa 89 - Can Yayınları
İnsan bağışlanmaz bir suç işlediğinin ayırdına her zaman varamıyor ancak içinde yine de bir kuşku oluyor.
Sayfa 174
