İyilikseverdim, güzel huyluydum, acılar yüzünden bir ifrite döndüm.
Sayfa 107 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Her yerde eksiksiz bir mutluluk görüyorum; bir tek ben, telafisi imkânsız biçimde bu mutluluğun dışına itilmişim.
Sayfa 107 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Sahtelik hakikate bu derece benzeyebilirken, kim mutluluğundan emin olabilir ki?
Sayfa 98 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Ah Frankenstein, herkese hakkınca davranıp sadece beni ayaklar altına alma. Senin adaletini, hatta merhametini ve sevgini en fazla ben hak ediyorum. Senin yaratığın olduğumu unutma. Âdem’in olmam gerekirken, düşkün melek oldum; hiç günahım yokken sevinçten mahrum ettin beni. Her yerde eksiksiz bir mutluluk görüyorum; bir tek ben, telafisi imkansız biçimde bu mutluluğun dışına itilmişim. İyilikseverdim, güzel huyluydum, acılar yüzünden bir ifrite döndüm. Beni mutlu edersen, yine erdemli olurum.
Sayfa 107Kitabı okudu
Ey, yıldızlar, bulutlar ve rüzgârlar! Hepiniz alay ediyorsunuz benimle. Eğer bana azıcık acıyorsanız hislerimden, anılarımdan arındırın beni; bırakın hiçliğe karışayım. Eğer acımıyorsanız da hepiniz çekilip gidin, beni karanlıkla baş başa bırakın.
Eskiden kitaplarda okuduğum ya da başkalarından duyduğum ahlâksızlık, adaletsizlik anlatılarına, çok eski zamanların hikâyeleri ya da zihinde kurulmuş kötülükler gözüyle bakardım... Fakat şimdi... İnsanlar, birbirinin kanına susamış canavarlar gibi geliyor bana.
Sayfa 98 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Fakat öfkem geri dönmüştü. Böylesi güzel varlıkların sunabileceği keyiflerden sonsuza dek mahrum bırakıldığımı ve şu an suretine bakıp da hayallere daldığım kişinin yüzündeki o uhrevi, müşfik ifadenin beni görse yerini tiksintiye ve dehşete düşeceğini anımsamıştım
İlkbaharın parlak güneşi ya da tatlı esintileri artık katlandığım güçlükleri hafifletmez olmuştu; neşeli her şey perişan halime hakaret eden bir alay gibiydi; haz denen şeyden nasibimi almak üzere yaratılmadığımı daha da şiddetle yüzüme vuruyordu
İnsan yüzü görmek istemiyordum... Yalnızlık tek avuntumdu.
Sayfa 95 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
IV. BÖLÜM
Sık sık hayatın kökeni nedir, diye soruyordum kendi kendime. Bu her zaman gizem olarak kabul edilmiş, cüretkâr bir soruydu; lakin korkaklık ya da umursamazlık sorularımızı kısıtlamasa, o kadar çok şeyi öğrenmenin eşiğindeyiz ki aslında.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Ne durdurabilir insanın kararlı yüreğini ve azimli iradesini?
Sayfa 19Kitabı okuyor
İnsan aynı anda hem bu denli güçlü, erdemli ve muhteşem, hem de bu denli habis ve bayağı mıydı gerçekten?
Sayfa 128Kitabı okuyor
ama öyle olmadı, daha büyük yıkımlara sebep olmayayım diye beni yok etmek istedin.
Sayfa 245Kitabı okudu
ah! yıldızlar, bulutlar ve rüzgârlar, hepiniz benimle alay eder gibisiniz! bana gerçekten acıyorsanız, duygularımı ve belleğimi ezip geçin, yok olayım.
Sayfa 161Kitabı okudu
kederimi yatıştıran, düşüncelerimi paylaşan bir havva yoktu, yalnızdım. âdem’in yaratıcısına yakarışını hatırladım. peki, benim yaratıcım neredeydi?
Sayfa 141Kitabı okudu