Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.8
Geçmişten günümüze kadar avcı toplumlardan yerleşik düzene geçilmesi ilk komünal topluluklarda tarım ve ticaretin gelişmesi ile birlikte siyasi ve hukuki altyapıların oluşması dış tehditlere karşı savunma ve asker ihtiyacına kadar giderek ilk devlet yapılarını ortaya çıkartacak bu tutumlar iktidar olmak, gücü ele geçirmek ya da gündelik yaşamı
"Kulturindustrie – Aufklärung als Massenbetrug" ("Kültür Endüstrisi - Kitle Aldatmacası Olarak Aydınlanma" olarak çevrilir), Frankfurt Eleştirel Teori Okulu'nun önde gelen iki üyesi Theodor W. Adorno ve Max Horkheimer tarafından yazılmış düşündürücü ve etkili bir makaledir. İlk olarak 20. yüzyılın ortalarında yayınlanan bu
1844 El Yazmaları; Marksizm İçerisinde Büyük Tartışmalara Neden Olan Kitap
Karl Marx ve F. Engels, yaşadıkları dönem boyunca, 1844 El Yazmalarını yayımlamamışlardır. Eserin yayımlanış tarihi 1932 tarihli olup Sovyetler Birliği'nin araştırma görevlileri tarafından yayımlanmıştır. Bu nedenle Marksistler arasında 1844 El Yazmalarının ne kadar önemli bir metin olduğu hep sorgulanmıştır, metin üzerine yapılan tartışmalar
Aydınlanmanın Totaliterliği
Bu metnin, insanlığın en büyük kazanımlarından biri olduğunu dile getirmeliyim, bedeli ağır olsa da. Adorno ve Horkheimer, totalitarizmin istilasına maruz kaldıkları bir dönemden bildiriyor. Çeşitli açılardan ortak bir zeminde bir araya gelmiş üç büyük anlatı ve bunların yarattığı insanlık durumları söz konusu: Komünist Parti tarafından kontrol edilen Sovyetler Birliği, Naziler tarafından kontrol edilen Almanya ve ekonomik tekeller ile sermaye tarafından büyük ölçüde biçimlenen kültür tarafından kontrol edilen/inşa edilen Amerika. Frankfurt Okulu'nun önde gelen iki temsilcisinin aydınlanma eleştirisi, topyekûn bir aydınlanma karşıtlığından öte "kanonu sayı olan, hesaplanabilirlik ve yararlılık ölçütüne uymayan her şeyi kuşkulu gören" ve insanı nesne kılan aydınlanmaya dair ve bu "aydınlanma totaliter"dir. "Nesnelere karşı tutumu, diktatörün insanlara karşı tutumuyla aynıdır." Ve böylesi bir aydınlanmanın Hitler gibi birini yaratması (onun artıklarının tüm dünyada bir bir gün yüzüne çıkması) şüphesiz şaşırtıcı değil. Hitler'i yaratan aydınlanmanın totaliterliğini anlamak adına oldukça önemli bir baş yapıt.
Bottomore'un Frankurt Okulu Kitabı Hakkında
Kitap temel olarak frankfurt okulunun gelişimini ve evrelerine odaklanıyor. Adorno ve Horkheimer hususunda, toplumun teknolojik rasyonelleşmesi, pozitivizm kanalıyla bilimcilik vurgusunu iyi belirtilmiş. Ancak, vurgulu anlamda kültür endüstrisinin nasıl geliştiğine toplumbilimsel açıdan yeterince değinilmeden, Habernas bölümünde post-endüstrşyel toplumlardaki klasik sınıf anlayışının yerine farklı ve yeni toplumsal sınıfların oluşturulmasına değinilmiş. Horkheimer ve Adorno'nun toplumun teknolojik, rasyonalleşme ve kültür endüstrisinin belirleyici olmasından dolayı, onların karamsarlığına vurgu yapması ayrıyeten sevdiğim yönü oldu. Kitap bunun haricinde, farklı kaynakların ve yazarların ek okuma yapılmasıyla frankfurt okulunun eleştirisinin yapılmasını öne çıkarıyor. Son olarak, Bottomore, Habermas eleştirlsinde onun fazlaca evrensel kalan iletişim-uzlaşmacı düşüncesinin bu yönünü güzel irdeliyor. Bu evrenselliği takiben, frankfurt okulunun temel aldığı inceleme alanlarından olan; modernite-rasyonalitenin kurduğu siyasi-ekonomik-bürokratik varlığının, kültür endüstrisi/kitle kültürünün toplumda sirayet etmesiyle birlikte insanın psişik-bedensel değişiminin ve teknoloji-otoriteryen kişiliğin, tezahür biçimleri bakımından ülke ve bölge bağlamında ele alınmadan yapmasını da eleştiriyor.
Yazarın #foucaultsarkacı eserini okumadan önce Yazmak olgusu adına edindiğim bu kitap; içerdiği alaycı üslup, mizah ve sık ironilerle beni güldürüp düşündürdü doğrusu.
Her şeyden önce bir profesör olan ve mitoloji dahil eski çağ kültüründe de dersler veren Eco, geçmişin mitleri kabul edilen konu ve filozoflarının günümüzde düşeceği durumu kurgulayarak, insanoğlunun geçirdiği özellikle kültürel değişime dikkat çekiyor. Nabukov'un ünlü Lolita'sının İtalyan versiyonu, İncil - Odysseia -Ilahi Komedya - Justine -Don Quijote - Kayıp zamanın izinde - Dava klasiklerini günümüz editorlerinin reddedebilme nedenleri, Sokrates usulü striptiz betimlemesi çok komik ve harikaydı. Ben ise; ünlü Frankfurt okulu'ndan Adorno'ya özenip günlük eleştiriler yapan İtalyan yazarları kendi dilleriyle topa tutmasını, Amerika'nın Keşfi'ne bağlanan stüdyoda Da Vinci dahil entellektüellerin konuşmasını yansıtan bilim kurguyu, küçük oğluna yazdığı bol silahlı masallar tepkimesini içeren mektubu ile bizdeki M.Ali Erbil benzeri İtalyan tv figürünün sosyolojik ve felsefi açıdan incelemesini ÇOK beğendim. Ayrıca ağır ayrıntı ve betimlemeler içeren #yeniroman akımına olan tepki metni ile #joyce 'un ünlü Figenan'ın Uyanışı eserinin sonundan başlayarak Manzoni'nin Nişanlılar eserine geçerek yaptığı Yapı Bozumcu Okuma'yı da.
Kitap; derin tarih bilgisi ve edebiyat eleştirisi içermekte olduğundan altyapı gerektirebilir fakat mizah yardımıyla kültürel evrim aşamalarını duyumsatabilir.
160 syf.
10/10 puan verdi
Frankfurt Okulunu Adorno ve Horkheimer çizgisinden alarak; kamusal alan, müzakereci demokrasi, ötekiye empati, kendi olmak başlıkları altında genel bir Habermas felsefesi ve etiğinin işlendiği nitelikli kitaplardan.
Habermas her ne kadar Adorno ve Horkheimer'ın ardından gelen bir isim olarak düşünülse de, okulu 21. yüzyıla taşıyan felsefeyi oluşturmuş olması onu bir adım öne çıkarmaktadır. Okul her ne kadar iletişim ve toplum kültürü alanında çalışmış olsa da Habermas'ın kamusal alanı buna dahil etmesi okulun kapsamını oldukça büyümüştür.
Kitapta felsefi anlamda ciddi bir pozitivizm eleştirisi mevcut. Bilgiye ulaşma noktasında oldukça kısır bir metodu olan pozitivist düşünce eleştirisi eleştirel düşüncenin yükseliş akanıdır desek yanlış olmaz. Ayrıca metalaştırma konusu da pozitivist düşüncenin bir ürünü olduğu için her şeyin piyasasının oluşması ve felsefenin yok oluşu da pozitizim eleştiri içerisinde yer alan konu başlıklarından. Aslında bu konuda çok daha uzun yazmak gerek, inceleme bu şekliyle çok kabataslak oldu gözümde. Ancak bu kısacık kitabı uzun bir incelemeyle anlatmış olmayayım. Spoiler vermeden ilgilisine keyifli okumalar diliyorum.
Daha önce okumuştum ama tekrar göz attım. Bu arada kitabı yolda okuduğumdan iki adet şiir yazmışım, onları bulmak da güzel oldu.
Kitap hakkında ise şunları söyleyebilirim, Genel manada eleştiri kitabı ve Frankfurt Okulunun kuruluşunda yer alan Adorno, Horkheimer, Marcuse, Pollock’un geliştirdiği düşünceler ışığında Batı Marxciligi ve Pozitivizm eleştirilmektedir. Ayrıca Son dönem okulun Profesörlerinden Habermas in frankfurt okulu düşünürlerinin tarihi ihmal edip disladiklarini, iktisadi çözümlemeyi de büyük ölçüde göz ardı ettiklerini kaleme almış Ingiliz Marxsist Sosyolog Tom Bottomore. Keyifli okumalar...
Okulun kuruluşunda ki Adorno, Horkheimer, Marcuse, Pollock un geliştirdiği düşünceler ışığında Batı Marxciligi ve Pozitivizm eleştirilerinden sonra Son dönem okulun Profesörlerinden Habermas in frankfurt okulu düşünürlerinin tarihi ihmal edip disladiklarini, iktisadi çözümlemeyi de büyük ölçüde göz ardı ettiklerini kaleme almış Ingiliz Marxsist Sosyolog Tom Bottomore.
530 syf.
10/10 puan verdi
Herbert Marcuse, Thedor Adorno, Erich Fromm, Jürgen Habermas, Max Horkheimer gibi düşünür ve filozofların bir araya gelerek, ikinci dünya savaşı gibi ağır bir süreçte Almanya'da başlattıkları ve -Eleştirel sosyal teori- düşüncesini ortaya koydukları, bu süreç içerisinde kapitalizm'e olduğu kadar faşizm'e de karşı eleştirilerini yoğunlaştırdıkları,
Frankfurt Okulu’nun çalışmalarının büyük bölümü, “ideolojilerin eleştirisi” başlığı altında toplanabilir. İdeoloji, Frankfurt Okulu için, bir siyasi akımın hatta bir sınıfın sistematik dünya görüşü değildir. Marx’ın Alman İdeolojisi’ndeki tanımıyla da (hakim sınıfın, ezilen sınıflarca da paylaşılabilen, yanlış, çarpık düşünceleri) yetinmezler.
1923 yılında Almanya’da Felix Weil ve arkadaşları tarafından kurulmuştur. Weil, Frankfurt Üniversitesi’nde akademisyendir ve Almanya’nın aydınlarındandır. Birkaç arkadaşıyla birlikte Frankfurt Toplumsal Araştırmalar Enstitüsü adıyla kurmuştur. Frankfurt Üniversitesi’nin bir enstitüsü olarak resmi hayatına başlamıştır. Kendini iyi yetiştiren ve iyi
Kolektif olaylara önem verelim, ama bireysel düşüncemiz de gelişsin.
Minima Moralia epey bir süre elimde sürünen, yer yer okumakta çok zorlandığım bir kitap oldu. Elime alıp da bir solukta biterebileceğim bir kitap değildi, asla. Hattâ kimi zaman bir cümle bile uzuuun uzuuun düşünmeme sebebiyet veriyor, Adorno’nun tam olarak ne ifade etmeye çalıştığını anlamaya çalışarak zamanım geçiyordu. Adeta mücadele etmeniz
Batı Marksçılığı'nın betimleyicisi Frankfurt Okulu'nun doğuşu ve çöküşü Tom Bottomore tarafından bu kitapta anlatılmış. Kitap aynı zamanda eleştirel kuram'ın belli başlı önderlerinin de eleştirel bir değerlendirmesini içermekte.
1/10 puan verdi
eleştirisi üzerine Tom Bottomore'a genel hatlarıyla katılamadığım için pek sevemedim bu kitabı.
habermas, adorno, horkheimer ve marcuse'u ampirik sonuçlarla ilgilenmemekten, tarihsel perspektiften kaçındıkları ve genel olarak felsefik analiz getiremedikleri için frankfurt okulunun çöküşünün yaşandığını iddia etmekte. ancak sorun şu ki bay bottomore okulun neo-marksisizm ya da marksizimi yeniden yapılandırmak için değil ''eleştirel kuramı'' insanlara anlatmak için ortaya çıktığını görememektedir.
İDEOLOJİ YANLIŞ BİLİNÇTİR.
frankfurt okulu gibi, birmingham okulu ve chicago okulunun da ana tezi budur. hemen her ideolojik tutumu birer saplantı olarak görür ve bilincin önündeki en büyük set olduğunu düşünürler. burada işin içine tarihsellik katmak pek de içerikle alakalı bir durum değil. keza tezler deneysel bilgiyle değil özgür bilinçle ortaya atıldığından herhangi bir varlık iddiası da yoktur. eleştirel kuramın bir ideoloji olarak varolması önce kendisiyle çelişmesi değil midir zaten.
keza bu okullar kültür endüstrisini, aydınlanmanın diyalektiğini, müzikoloji ve sosyolojik açıdan marksizmin eksik kaldığı noktalarda aşmış bir boyutta seyretmektedir.
eleştirel kuram önce kendini reddetmekle başlar.