"Devrimi de, evrimi de besleyen tek şeydi sanat! Tüm ihtilaller sanatla başlamamış mıydı?!
Halk köleliğine tarihteki en büyük darbeyi vuran Fransız İhtilali'ni düşündü Deniz, herkes insanların hapishaneleri basıp yıkmasını hatırlardı ama birkaç kitap, birkaç müzik, birkaç heykel, birkaç resim ve anlamı forma sokan bu sanatların üzerine binlercesinin sohbeti değil miydi o hapishaneleri yıkan?! Hakkı korudukları için öldürülmek üzere olanları kurtaran... Konuşmalıydı insan! Sanat konuşmalı, sanat izlemeli, sanat okumalı, sanatı takip etmeli, sanatla beslenmeliydi. Kendine entelektüel diyenlerin anlamı zehirleyen, çatallanmış, sürüngen, dillerinden kurtarılmalı, ilkokuldaki çocukların sansürsüz dillerine inmeliydi sanat. Üniversitelilerce korunmalı, annelerde beslenmeli, öğretmenlerce fark ettirilmeliydi... Hepsi olacaktı ama önce sanat hapsedildiği yerden kurtarılmalıydı!"
Sayfa 84Kitabı okudu
Saygı ancak özgürlüğün temelleri üzerinde
varolabilir, §u eski Fransız şarkısının dediği gibi,
«Tamour esi Tenfant de la lîbert,», sevgi özgürlüğün
çocuğudur, O. asla zorbalığın çocuğu olamaz.
Kadın
Fransız bir kadın güzel değilse eğer, bir sanat eserine layıktır. Güzel olduğunda ise, onun büyüsünü aşabilecek bir şey yoktur.
Sayfa 30Kitabı okudu
Mutfaktaki kir daha da beterdi. "Fransız aşçı kendi içmeyeceği çorbaya tükürür" sözü lafın gelişi edilmiş bir söz değil, basit bir gerçektir. Fransız aşçı bir sanatçıdır ama sanatı temizlik değildir. Hatta bir mertebeye kadar sanatçı olduğu için pistir çünkü yemek, şık gözükmek için pis bir muameleden geçmek zorundadır. Örneğin bir biftek kontrol için baş aşçıya getirildiğinde ona çatalla bakmaz. Bifteği eliyle kaldırıp tabağa çarpar, başparmağını tabağın etrafında gezdirir ve sosu tatmak için yalar, tekrar gezdirip tekrar yalar, sonra geri bir adım atar ve bir sanatçının resmi değerlendirmesi gibi eti düşünceli düşünceli süzer, sonra her birini gün içinde yüz kere yaladığı şişko, pembe parmaklarıyla şefkatli şefkatli yerine yerleştirir. Hoşnut olduktan sonra bir bez alıp tabaktaki parmak izlerini siler ve tabağı garsona uzatır. Elbette garson da kendi parmaklarını sosa batırır; sürekli briyantinli saçlarında gezdirdiği o pis, yağlı parmaklarını.
Paris 'te bir et yemeğine söz gelimi on franktan fazla ödeyenler etin bu şekilde parmaklandığından emin olabilirler. Çok ucuz lokantalarda durum farklıdır; orada, yemeğin üstünde aynı şekilde durulmaz, sadece tavadan çatalla alınıp hiç uğraşılmadan tabağa fırlatılır. Bir yemeğe ne kadar çok para verirseniz o kadar çok ter ve tükürük yemek zorunda kalırsınız, denilebilir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Karşımdakini seviyorsam, kadın olsun erkek olsun, onunla bir duyarım kendimi; ama o kişidir, benim işime yarayacak bir nesne değildir. Açıkça görülüyor ki saygı duyabilmek için bağımsız olmak gerekiyor; koltuk değneği olmadan, başka başka birisini zorla kendime bağlayıp kullanmadan ayakta durabiliyor ya da yürüyebiliyorsam bağımsızım demektir. Saygı ancak özgürlüğün bulunduğu yerde vardır: eski bir Fransız şarkısında söylendiği gibi: Sevgi özgürlüğün çocuğudur: hiçbir zaman zorbalığın çocuğu olmamıştır.
Valence Sipahilerinin Körfez’e Doğru Yola Çıkışları
1991 yılının ilk aylarına Körfez Savaşı hazırlıkları ve
adım adım ilerleyen sorumsuzluğum damgasını vurdu.
Kar, trenlerin yolunu keserek, sesleri bastırarak her yeri kapladı.
Neyse ki Körfez’de hava sıcaklığı düşmüştü; askerler güneş
gözlüklerini çıkarmadan çıplak gövdelerini ıslattıkları yaza göre daha
az pişiyordu. Ah! Şu yakışıklı yaz
Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyacak
Türk Romanını "Pamuk"ladılar
Ahmet Yıldız, yaşayan en önemli yazarlarımızdan İrfan Yalçın'la bir söyleşi gerçekleştirdi.
Yazar gözüyle ülkemizde, bölgemizde ve dünyada yaşananları değerlendiren Yalçın, Türk edebiyatının içinde bulunduğu duruma ilişkin de önemli tespitlerini paylaştı...
İşte Ahmet Yıldız'ın İrfan Yalçın'la yaptığı o