Bir yangındır duruyor önümde, o ateşten başka bir şey göremiyorum.
Sayfa 260
Sevgili bayan milena ( haklısınız, bu hitap tarzı giderek sıkıcı olmaya başladı ama ne yazık ki böylesine güvensiz bir dünyada hasta insanların tutunabilecekleri dallardan biri de bu ve bunun sıkıcılığı iyileştiğimizin kanıtı değildir.)
Sayfa 260
Yeryüzünde en suçsuz şey uyku, oysa en suçlu varlık insan!
Merano, 12 Haziran 1920 yine Cumartesi
Senin Çekçeni gayet iyi anlıyorum, gülüşünü de işitiyorum. Ama sözcükleri ve gülüşleri mektuplarını didikleyerek aradığım zaman duyduğum şey sadece sözcükler, ayrıca korku hamurumda var zaten.
Sayfa 79
Daha belirli görüyorum sizi, kımıldıyorsunuz, elleriniz canlı, öylesine oynak, istediğini bilen... Karşılaşmış gibiyim sizinle; ama sonra gözlerimi yüzünüze kaldırmak isteyince bir yangındır başlıyor, mektup süresince yalnız -neler anlatıyorum!- ateş görüyorum.
"Başınızı ellerimin arasına alıp gözlerinize bakmak istiyorum, Milena," diyor, Kafka, "ta ki kendinizi karşınızdakinin gözlerinde görüp tanıyıncaya kadar."