Yaşam, seçimler ve sorgulayış üzerine derin bir roman. Okurken bazen benim de Dr. Breuer gibi başımın döndüğünü hissettiğim sarsıcı cümleleriyle düşüncelerimin içine sızan, varoluş sancılarıyla yoran bir kitap. Bilindiği kadarıyla hiç karşılaşmamış olan Josef Breuer ve Nietzsche'yi karşılaştıran, onlara hayatlarını, seçimlerini ve inançlarını sorgulatan Yalom. Cidden, çok sevdim. Daha önce neden okumamışım bilmiyorum ama Yalom'un kurgusuna, tarihi kişileri konuşturma becerisine hayran kaldım. Ben de kendi seçimlerimi sorguladım okurken, yaşamımda yer eden ve çok önemli gördüğüm şeylerin gerçekteki değerlerini sorguladım. Bir kitap bunu başarıyorsa, emin olun o kitap iyidir. Nietzsche felsefesini, öğretilerini çok beğendiğim bir filozoftur, onu böyle kanlı canlı fikirlerini savunurken okumak çok güzel oldu benim için. Ama sanırım kitabın en keyif aldığım bölümleri yeni yetme tıp öğrencisi Freud'un olduğu kısımlardı. Hiç o kadar masum olmuş mudur bilemiyorum gerçi ama Freud'u fikirleri henüz filizlenme aşamasında iken hayal etmek çok çok keyif vericiydi. Genel olarak kitabı çok beğendim fakat Bertha Pappenheim ve Lou Salomé gibi tarihte yer etmiş güçlü feminist kişiliklerin erkek avcısı ve hatta aciz insanlar olarak yansıtıldığını hissettim. Kitaba tek eleştirim bu olurdu sanırım zira bu hissi aldığım kısımları rahatsız olarak okudum. Bunun dışında çok derin çok güzel bir kitaptı, sondaki "Yazarın Notu" kısmı doyurucu ve soru işaretlerini siler nitelikteydi. Yazarın diğer kitaplarını da en kısa zamanda okumayı istiyorum.
Nietzsche Ağladığında ile tanışmıştım. Daha önce böyle bir kitap okumamıştım – psikoterapinin revaçta olmadığı zamanlardı- Psikanalizin doğduğu yıllar Nietzche, Brauer, Freud, bir de yazarın o kendine özgü anlatım tarzıyla birleşince uzun süre
