Freud - Kültürdeki Huzursuzluk
Kültürdeki huzursuzlık için kısa bir inceleme yapmak oldukça zor fakat oldukça kompleks bir konu içlemesine rağmen en basit biçimde vicdan, mutluluk gibi içsel mekanizmaları inceleyerek kültür eleştirisi yapıyor diyebilirim.
Kitap bittiğinde, sorgulanabilecek o kadar konu veriyor ki, aslında kitabı sadece fiziki anlamda bitirmiş oluyorsun. Çözümlemeler devam ediyor, zihninin başucu raflarında kitap açık kalıyor.
Kitabın en can alıcı kısmı, kültürü yeterince irdeledikten sonra bireyde görülen nevrozların, toplumda da görülebildiğini öne sürmesidir. Kültürün gerçekten "hasta" olabileceği iddaası, oldukça cesur bir iddiadır ve bunu iyi temellendirebilmiştir.
Konu akademik bir dille ele alınmış fakat Freud, anlattığı konunun karışıklığına göre oldukça sade bir anlatım sağlamış.
Sevsek de sevmesek de Freud psikolojinin en önemli isimlerinden biri. Öncelikle kitabı bu gözle okumaya çalıştım. "Freud işte, her şey cinsellik!" gibi sığ bir düşünce ve ön yargıyla okunmazsa faydalanabileceğimiz bir kitap.
Freud, dini duyguların çocukluktaki çaresizlik hissini örtmek amacıyla kullanılan bir mekanizma olduğunu, Tanrı figürünün "koruyucu baba"nın bir versiyonu olduğunu ifade etmiş.
İnsanların çoğunluğunun sadece zorunlu olduğu için çalıştığını, en ağır toplumsal sorunların bu çalışma isteksizliğinden kaynaklandığını belirtmiş.
Acıdan kaçmak için sevmek ve sevilmek istediğimizi ancak acıya karşı en savunmasız olduğumuz zamanın sevdiğimiz zaman olduğuna dikkat çekmiş.
Uygarlığın estetiğe ihtiyacı olduğunu, estetiğin de cinsel sevgiden kaynaklandığını savunmuş.
Arzularımızın hepsine birden asla ulaşamayacağımızı,haz elde etmek veya acıdan kaçınmak için çaba harcamak zorunda olduğumuzu söyleyip herkesin kendi mutluluğunu tanımlaması ve bulması gerektiğine dikkat çekmiş.
Mutluluk çok öznel bir durum olduğu için öğüt verilemeyeceğini söylemiş.
