Hıçkırarak değil de, sessizce göz yaşı dökebiliyorsa o insan. Bilin ki ruhunun hıçkırıklarını dindirmeyi öğrenip başarmıştır. Aslında en acılı ağlamada
sadece göz yaşı dökmekten ibaret olandır.
-Frezya
Ruhuma bir kefen bezi yeter de;
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok yüzünden düştüğüm derde,
Yesem de toprakla karışık kepek.
Güneşle bir tutsam girmez hizaya,
Dar bulur sığmam der dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya,
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!
Günaydın. İnsan hayalleriyle, ümitleriyle yaşar. En büyük fenalıklardan sonra dahi tutunabilir hayata. Öyle kendi kendini yiyip bitirmek mesele değil. Yusuf Atılgan, "Birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi." der ve buruk da olsa umudun anlamını hatırlatır sevgili okur. Var olun.
hiç gerek yok, daha fazlasına
zamanı tutmaya, fezaya uçmaya
geride kaldılar, geride kaldı o günler
sen varken taptığım, kasvetli şehirler...
➡️instagram.com/p/CJwGfATH7DU/?...