Aylarca tek bir cümleni bekledim geldin ve ben hayat buldum tekrardan armando...
Ben hep burdayım bana anlat dedin ama sen yoktun bende duvarlara anlattım ...
Reader Follow Recommendations
Sana ait varolan tüm umutlarımı öldürdün artık mutlu olabilirsin bayım.
Etrafımda bir dünya dönüyor ve ben çemberin dışında kalmış gibi hissediyorum...
Bugün ders çalışacağım,spor yapacağım,kitap okuyacağım aslında yok olacağım bir gün ...
Bir söz sizi nasıl yıkabilir:ben bizim bir zamanlar bir geleceğimiz olduğunu düşündüğümde diye başlayan cümleler...
Haykırışlarımı ,ağlamalarımı hatırla .duymadın beni ,insan hiç evini öylesine terk eder mi ...
En çok neyi öğrendim biliyor musun battığımı hissettiğim zaman kendime sarılmayı ...
Umarım gelecekteki ben geçmişteki beni sevebilir .Çünkü benim bana ihtiyacı var ...
yaşlı kadının tekrardan seceneği olsa geçmişe gitse yine o adamı secerdi çünkü hiç kimsede göremediği bakışı gördü o adamda hiçkimsede hissedemediğini hissetti yaşlı kadının hayatında ilk defa birine bakarken gözleri parladı ölü adam diye tanımladığın aslında o yaşlı kadın için bir umuttu bir çiçeğim yeşermesiydi ama tüm çiçekler gibi bu ilişkide solmaya yüz tuttu lakin çiçek solsa bile çiçekliginden ödün vermedi yaşlı kadın sadece duruldu adamın mutlulugunu istedi adam güldükce mutlu oldu yaşlı kadın her seferinde allaha ellerini açtı benle mutlu olamadıysa bir başkasıyla çok mutlu olsun diye yaşlı kadın yorgundu ama ölü adam yüzünden değil aksıne senin ölü adam diye nitelendirdiğin yaşlı kadını hayata bağlayan tek noktaydı...
Gitmek için çok direndiğin yerde çakılı kalabiliyormuş insanoğlu...