Kendimizi annemizin gözlerindeki yansımada tanıdığımızı söyleyebiliriz. Friedrich Hebbel bunu şiirsel bir şekilde şöyle ifade etmişti:
Olağanüstü bir şekilde senin gözlerinde
Kendimi olurken gördüm.
.. sarhoşluğu bilmeyen, ölçülü olmanın ne ka-
dar tatsız olduğunu da bilmez! Buna rağmen, sarhoşluk sefaletimizin zenginliğidir.
Kendini fikirlerle meşgul etmeyi bilmeyip başkalarının kuruntu ve dedikodularına zaman ayıran bir kafa taşınmaya değmez.
Tanrı bizi korur sanıyordum. Görünen o ki bizim onu korumamız gerekiyormuş.
Aşkımın aptallık sayılması kalbimdeki en kutsal şeyi de yalan saymaktır.
Artık kendimi düşüncelerimden nasıl kurtaracağımı bilmiyorum.