Hayata, kendine ve bir başkasına sadece zahir gözlerle bakan insan , varoluş gayesini yitirir. Amaçlar, doğruların, hakkın, hukukun üstüne çıkar. İrade, tanrılaştırır nefsi. Ufuk daralır. Feraset , sözcüklerde içi boşaltılan kuru bir lafa dönüşür. Çevresine, kendine yabancılaşır insan. Güçlü olan, mazlumun elinden gasp eder hukuku.