Zamana ayak uydurmaya çalıştı yılmayarak.
Şaşırdı,
korktu, üşüdü. En zorlu acıları, büyük zenginlikleri benimsedi kolaylıkla kabullendi itirazsız...
Oğlum, evlenip yeni bir ocağı olana dek oğlumdur; kızım ölünceye dek kızımdır!
"Aslında sevebilmek ne kadar az bulunan bir yetenektir,' diye düşündü Nüveyre seyrini sürdürerek. 'Birine böylesine bağlanabilmek, onu hep hayallerinde yaşattığı haliyle görmek... Ne kadar az kişi böyle bir sevgiyle onurlandırılmıştır.'"
Ama bir şeyleri yok saymak, onları yok etmeye yetmezdi ki!
O, sade bir acı olsaydı, bir kelime söylemeden en iç sırrını aksettiren gözyaşlarında erirdi. Fakat sevdiceğim o, aşkımdır... Zevki ve acıları sınırsız, zenginlik ve istekleri sonsuzdur.
O sana ömrün kadar yakındır, fakat sen onu asla bütünüyle bilemez, anlayamazsın!
RABINDRANATH TAGOR
Bahçıvan
Sayfa 129
