Buna benzer içeriğe sahip “Kardeşini Doğurmak” kitabını okumuştum daha önce. Her iki kitabı okuduğumda da verdiğim tepki, hissettiğim duygu, “Gerçekten bu kadar olabilir mi? Gerçekten bu kadar kötüsü var mıdır?”
Çünkü havsalanız almıyor. Ruhunu, beyniniz, kalbiniz kabul etmiyor. Sindiremiyorsunuz. Düşünemiyorsunuz. İdrak edemiyorsunuz. Sizin düşünemediğinizi yaşayan o kadar çok çocuk var ki. Bizim aklımızın almadığını, düşünürken kalbimizin sıkıştığını bizzat yaşayan o kadar çok çocuk var ki. Çocuk istismarı evet. Fiziksel, duygusal, cinsel her türlü istismara uğrayan o zavallı çocuklar. Ben bu alanda kesinlikle daha fazla çalışmalar yapılması gerektiğine inanıyorum. Bu alanda daha çok eğitimler verilmeli, aileler bilinçlendirilmeli, çocuklar korunmalı. Çok etkilenerek okudum.Kız ve erkek çocuklarını yetiştirirken yapılan yanlışlar, namusun kadınlara dayatılması, ergenlik dönemindeki çocukların aileleri tarafından bilgilendirilmemesi, “ayıp, aman sus, hemen regl mi oldun, aman duyurma” dayatmalarının yapılması vs. Okurken kalbiniz
kaldıramayabilir…
