Furkan Çayıröz
@furkancyrz
Tepesi dişlenmiş bir kurşun kalemle aforizma avına çıkmış, karizmatik tümce avcısı (ç)aylak bir okur.
Öğretmen Adayı
Selçuk Üniversitesi
28 March
30 librarian point
313 reader point
Joined on July 2019
Okuma Hedefleri
Dünyanın kötüsü iyisinden çoktur. Niçin kötüsü iyisinden çoktur? Tarifesi? Tarifesi şudur: Bir çayıra gidersin, çayırda çiçeği toplarsan bir kilo olur, otu biçersen sekiz on araba olur. Demek ki iyiler o kadar, kötüler de o kadardır. Yani dünyanın kötüsü iyisinden çoktur.
Sayfa 83Kitabı okudu
Dünyanın dönüşü kudretin sırrı,
Işılır, gün doğar döner akşamlar,
Her saatin ayrı ayrı rengi var,
Dağlara siyah tül iner akşamlar.
Ara garip yolcu pınarı baştan,
Su sesi geliyor karşı yamaçtan,
Süzülür dereye çakıldan taştan.
İşsiz gelin gibi pınar akşamlar.
Karşıki yaylada çobanın hâli,
Bir yırtık keçesi, bir de kavalı,
Bir yavan tezeği bir kuru çalı,
Ufaktan ateşi yanar akşamlar.
Aldandım dünyanın bilmem nesine,
Mevlam neler koymuş kudret tasına,
Koyun yavrusuna, kuş yuvasına,
Çırpına çırpına döner akşamlar.
Mevlüt İhsanî'yim söylerim dilde,
Allah'ın adı var dilde gönülde,
Yiğit bir yokuşta, bir ıssız çölde,
Yine bizim dalsız çınar akşamlar.
Sayfa 74Kitabı okudu
İlim insanlara bir sıva gibi, bir dış boya gibidir. Yani insanın doğuşu, yaradılışı, evde on on beş yaşına kadar aldığı neyse insan ömrünün sonuna kadar onu kaybedemez.
Sayfa 73Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Sakın mağrurlanma, bakma yukarı,
Alçaklı yüksekli dağlar efendim,
Dağların tipisi, eksilmez karı,
Şepe çığ yolunu bağlar efendim.
Ziynete aldanıp nefsine uyan,
Eremez menzile fazla uyuyan,
Gittiği yoluna vakıf olmayan,
Döğer dizlerini ağlar efendim.
Lalenin pembesi, sümbülün moru,
Kıratın erkeği, kısrağın doru,
Tilkinin topalı, aslanın körü,
Eşinir rızkını sağlar efendim.
Cehalet dünyada en büyük acı,
Tahsille bulunur bunun ilacı,
Bahçivan bekler mi barsız ağacı,
Servili meyvalı bağlar efendim.
Mevlüt İhsanî'yim değilim naşi,
Dünyada sağlıktır her şeyin başı,
Çalış da arif ol şerefin taşı,
Boşuna gitmesin çağlar efendim.
Sayfa 71Kitabı okudu
Sorma âşıklara kimin nesidir
Âşıklık Allah'ın hediyesidir
Ruhun arzusudur kalbin sesidir,
Ne ölçen hisseder, ne tartan anlar.
Dünya sürmelenmiş ela gözlü kız
İçi pek karanlık, üstü ay yıldız
Önü görünmeyen dalgalı deniz
Ne süren hisseder, ne batan anlar.
Yeniler yeşerir, eskiler solar
Koyunlar çekilir, kuzular dolar
Bir yandan gün ağar, bir yandan doğar
Ne kalkan hisseder, ne yatan anlar.
Kâinat Mevla'nın bir zerresidir
Dünya ahiretin meziresidir
Tüfek korkunç ama kimin sesidir
Ne yapan hisseder, ne atan anlar.
Mevla kâinata dur dediği an,
Emri İsrafile vur dediği an,
Kalk Mevlüt İhsanî sur dediği an,
Hem kalkan hisseder, hem yatan anlar.
Sayfa 70Kitabı okudu
Türk ozanı kopuzunu inletir,
Neler söyler teli ile perde hey,
Nara atar dağı taşı çınlatır,
Yiğitliğin volkanıdır serde hey.
Çadırımız yüce dağa kurulur,
Kahramanlık nağmeleri vurulur,
Türkler ile boy ölçüşen yorulur,
Söyle tarih dengimizi, nerde hey?
Yalın kılıç yüce dağdan aşarız,
Yiğit doğar yiğitlikle yaşarız,
Meydanlarda kaynar, kükrer, coşarız,
Türk evladı boyun eğmez ferde hey.
Çekersem palamı dökülür al kan,
İstiklal, Malazgirt işte Çaldıran,
Atatürk, Yavuzlar, Fatih, Alparslan,
Bıraktı mı çakalları yurda hey.
İhsanî'yim, savaşta da ozanız,
Destanları tarihlere yazanız,
Nice düşman cephesini bozanız,
Tilki meydan okuyamaz kurda hey!
Sayfa 61Kitabı okudu
Âşıkların ahı deler mermeri,
Eğer gözlerinden yaş indirirse,
O zaman titirer çarkın çemberi,
Doğruca Allah'a baş indirirse.
Mevla güldürmese kul güldüremez,
Kulun göz yaşını kul sildiremez,
Lağım patlatamaz, vinç kaldıramaz,
Kader yol üstüne taş indirirse.
Mevlüt İhsan âhu zarda kalırsın,
Kıyamette bir kenarda kalırsın,
Şefaat göremez narda kalırsın,
Kafayı mezara boş indirirse.
Sayfa 54Kitabı okudu
Dağ başında tipi olur, kar olur,
Ağaçlarda çiçek açar bar olur,
İnsanlarda feryat olur zar olur,
Erişir kemale dal gide gide.
Senden önce gelenlere baksana,
Nasihat kâr etmez aklı noksana,
Yaşın çıkar seksen beşe doksana,
Bulur kocalığı kul gide gide.
Yetişsin bostanım barım diyerek,
Çoğalsın devletim varım diyerek,
Gülsün yavrularım, yârim diyerek,
Çatar bir mezara yol gide gide.
Mevlüt İhsanî'yim yaşım kaybolur,
Mezarım kaybolur, taşım kaybolur,
Yarenim kaybolur, eşim kaybolur,
Çıkarır gönülden el gide gide.
Sayfa 54Kitabı okudu
Amma, eloğlu insanı koymaz ki kimse rahat yaşasın. Yani muhakkak ki bir tatlı güneşin arkasından bir soğuk gün gelir.
Sayfa 51Kitabı okudu
Serviler her zaman eser. Neden eser biliyor musun? Servinin barı yemişi olmadığı için. Onun neden yemişi olmaz? Onu da bir gün anlatırım. Her ağacın yemişi var servinin yok. Onun için de devamlı sallanır.
Sayfa 34Kitabı okudu
Dünya yüzünde Türk milletinde olan tatlı âdeti Allah hiçbir millete vermemiştir.
Sayfa 33Kitabı okudu
Hayatta buna inan. Hayatta ne yaparsan, iyilik yaparsan iyilik bulursun, kötülük yaparsan kötülük bulursun. Yani buna hiç şüphe etmeyeceksin.
Sayfa 32Kitabı okudu
Yazı mukadderat ferdin suçu ne?
Yazılanlar başa gelir efendim,
Tunçtan sandık yapsan girsen içine,
Gelir de kaderin bulur efendim.
Kader haktır ama tedbirini al,
Hak benim diyorsa gelir mi zeval,
Üç günlük dünyada etme kalmakal,
Allah'ın dediği olur efendim.
Her gün acı vermez Hak âşığına,
Bir gün de çıkarır gün ışığına,
Ne doğrarsan gelir o, kaşığına,
Herkes ettiğini bulur efendim.
Allah'ın emridir öteden beri,
Kendisi çevirir çarkı çemberi,
Ne tahtı Süleyman ne İskender'i,
Bütün ruh sahibi ölür efendim.
Mevlüt İhsanî'yim dostlar yanında,
Hecil eylemesin Hak divanında,
Bize emri budur hak Kuran'ın da,
Herkes verdiğini alır efendim.
Sayfa 31Kitabı okudu
Vay babam, yarısını yaptın, vade tekmil olunca yarısını da bana bıraktın...
Tabii ki, bir babanın beş vazifesi vardır: Babalar en evvel çocuğunu sünnet ettirir. Vazifesidir. İkinci defa güzel bir tatlı isim koyar. İsmin halk arasında o kadar farkı vardır ki, güzel isim halka sevdirir. Üçüncüsü, baba çocuğunu okutur. Dördüncüsü, çocuğu evlendirir. Askerliği yaptırırsa baba vazifesini bitirmiş olur. Ondan sonraki de çocuğa kalmış olur.
Sayfa 30Kitabı okudu
Ama ağalık sadece varlıkla değildir. Halka, fakire insanlığa yardım eden kişiye ağa derlermiş eskiden.
Sayfa 30Kitabı okudu