Yaşam belki uzun bir caddedir,
her gün filesiyle bir kadının geçtiği,
yaşam belki bir urgandır,
bir adamın daldan kendini astığı,
yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur,
ya da birininin şaşkınca yoldan geçişi,
şapkasını kaldırarak,
başka bir yoldan geçene anlamsız gülümsemeyle
"günaydın" diyen.
Yaşam belki de o tıkalı andır,
benim bakışımın senin buğulu gözlerinde
kendini paramparça yıktığı...
(Füruğ Ferruhzad)