Sevdiğim bir arkadaşım demişti, gerçekten hak ediyor musun bu kitabı diye. Başka bir kitaptı tabii ve hak etmemiştim elbette daha. Ama ya Furüğ’u hak etmek için ne yaptım ben. Okumak için , bitirmek için. Yeterli mi beğenmek, sevmek , paylaşmak , buralara bir şeyler karalamak. Ne bileyim ölüm yıldönümünde anmak, hatta onun için şiir yazmak. Bilmiyorum . Aslında biliyorum, tükettim her şey gibi bu kitabı da bir gecede. Kadının ömrünü verdiği her şeyi beynimin kıyıcısından geçirdim küçük zevklerim pahasına. Çıkardığım anlık esansları attım hafızamın balta girmemiş ormanlarına. Sonra hiçbir şey yokmuş gibi devam ettim /ediyorum her şeye. Bahçe deyince birisi a, evet çok güzeldi okudum diyeceğim. Ya da ev karadır diye bir filmi büyük bir sorumluluk duygusuyla içim kan ağlayarak paylaşacağım. Ama bahçenin bitiminden aya doğru koşan bir ağustosböceği sesi duymaya çalışmayacağım hiç. Ya da memelerine yaslandığımda, kendimi dinleyeceğim sadece her zamanki gibi. 678 sayısı gülümsetmeyecek de beni herhalde. Fethi bilmeyeceğim, merhaba demeyeceğim o eşikteki kıza hiç. Ya da bilmiyorum, belki değişmişimdir, belki de gerçekten sevmişimdir, hak etmişimdir, bir daha okuyacağım, yeniden doğacağım. Belki o koca bahçesinde kalbinin, saçma birisine de yer vardır. Hayat belki… Ama ben ne anlarım ki.
Bırakmalıyım artık bu anlamsız yazıları incelemelere yazdığım, yarın sabah başka biri olacağım yine, tüm masalları unutacağım. Ama bu gece, sanırım yeniden okuyacağım yeryüzündeki ayetleri.
"Annemin saçları ağardı
Annem yaşlanıyor sevgilim
Ve ben bunu önleyemiyorum."
Öncelikle herkese merhaba,
Okuduğum kitapların incelemelerini yapmıyorum genelde. Yaptığım incelemeleri de üstüne uzun uzun düşünerek yazıyorum. Ama bu incelemeyi çıktığım bir yolculukta tamamen anlık duygularımı İfade ederek yazmak istedim.
(Önümdeki
Her yazarın,her kitabın 'doğru zamanı' var mıdır? Pek emin değilim, ama bazı yazarlarla,bazı kitaplarla doğru zamanda tanıştığımı düşünüyorum. Mesela Godot'yu Beklerken'i okuyabilecegim en dogru zamanda okudugumu düşünüyorum. Mesela Hayri İrdal ile tam vaktinde tanıştığıma eminim. Mesela Sait Faik'e geç kalmış olduğumu farkettim.
Ve Füruğ
Yaraları asktanmış :((
Ah Furuğ ... Ah be kadın... Nasıl dağladın kalbimi .... Bu kitabı okumakla okumamak arasında çok gittim geldim. Bir yanım deliler gibi okumak istiyordu. Aşka inanan yarasına inanan bir insan olarak ... Diğer yanımsa ya bulursan kendini bir kadın sairde diye korkuyordu açıkçası... Kendimi buldum senin uçsuz bucaksız hasretinde , kendimi buldum
“Yargı kesin: Acı duymak ruhun fiyakasıdır.” (İsmet Özel)
Deri ceketli, hayli uzun saçlı, çekik gözlü ve karizmatik bir filozof Byung-Chul Han. Kafamızdaki o eski antik çağ filozoflarına benzemiyor. İlkin lise felsefe kitaplarında görüp tanıdığımız Platon, Sokrates gibi uzun, beyaz, göğsünün bir kısmını hafif açık bırakan bir elbise giymiyor. O
Furuğ ışık anlamına geliyor Farsçada ve Doğu’nun meşhur Şem ü Pervane mesnevisindeki mumun, gece kelebeklerini etrafına çekmesi gibi Furuğ da milyonlarca okuru şiirine ve kendisine çekmiştir, çekmeye de devam etmektedir. İran tarihinin en önemli kadınıdır Furuğ.
“ Ben bir kadın yani bir insan olmak istiyordum. Benim de nefes almaya, haykırmaya hakkım olduğunu söylemek istiyordum.”
Furuğ ‘un İran’da kadın kimliği, kadın hareketleri, kadın hakları dendiğinde ilk akla gelen sanatçı olması bu mücadelenin ne kadar etkili olmuş olduğunun göstergesidir. Furuğ ‘un tek başına erkek egemen yapıyı sarsacak kadar güçlü bir uyanış yarattığını söylemek ileri gitmek olmayacaktır.
Furuğ ‘un çok genç yaşta, 32 yaşında, akıl almaz bir trafik kazasıyla bu dünyadan göçüp gitmesi şiirindeki hüzne başka bir hüzün eklemiştir kuşkusuz. Din görevlileri cenaze namazını kıldırmak istemedikleri için cansız bedeni iki gün bekletilmiş, sonunda da bir yazar arkadaşı bu görevi üstlenmiştir. Kardeşine yazdığı mektuplardan birinde “ilk ben öleceğim” der, ilk Furuğ ölür.
Makbule Aras Eivazi
İnceleme kısmına kitapta yazarla ilgili yazılanlardan parçalar eklemek istedim, ki sizler tamamını okuduğunuzda neden böyle yaptığımı tahmin edebileceksiniz. Bu kadar güçlü bir kadını anlatacak farklı sözcükler kuramadım sanırım. Özellikle son bölümde yazılanlar çok etkiledi sanıyorum. Şiirler başka hiçbir şiire benzemiyor, öyle içten, öyle samimi, öyle kendi gibi... Öyle işte...
