Leyla’nın gözleri
…
onda donup kalan benim bakışlarımdır
Leyla kimdi? Siyah gözlerin hikayesi neydi?
sakın düşünme şunu: benim gözlerim neden Leyla'nın yaban gözleri gibi siyah değildir?
Leyla'nın gözlerinde gece başladıysa eğer
aşkın ateşten gülü açıldı benim gözlerimde.
inanasım gelmiyor, akıllanmışım
sanki "o" bende ölmüş ve ben bu yüzden yorgun, suskun ve bomboşum
…
“O" bendeki adam ne olduysa ansızın gözümde başkalaştı, değişti
sanki gece, soğuk elleriyle
takatsiz ruhumu alıp gitti.
"Yeryüzünde güneş apaydın ışıyor, ancak bizim ruhumuz karanlıkta yaşıyor... Biz ruhumuzun gölgeliğiyiz."
Sayfa 11Kitabı okuyor
Şiir listeme girdi .
seni istiyorum ve biliyorum ki
gönlümce kucaklayamayacağım
sen, aydınlık ve el değmemiş gökyüzüsün
ben, bu kafesin köşesinde bir kuşum, tutsağım
karanlık ve soğuk parmaklıklar ardından
hasret dolu gözlerim, bakıyor yüzüne hayranlıkla
bir elin uzanışını düşünüyorum
ve ansızın kanatlanmayı sana
…
Tanrı şahit ki mutluluk goncasıydım ben
aşkın eli geldi ve dalımdan kopardı beni
ah'ın alevi oldum, yazık ki
dudağım bir daha o dudağa kavuşmadı
…
hayattan ne istiyorum biliyorsun
ben sen olayım, sen, tepeden tırnağa sen
bin defa gelmek mümkün olsa dünyaya
her defasında sen, her defasında sen
Ve hiç kimse bilmiyordu.
Yüreklerden kaçan o hüzünlü güvercinin,
Adının inanç olduğunu.
ben senden ölürdüm
ve sen hayatımdın benim.
Furuğ Ferruhzad
#bidünyakitapgrubu
ve siz ey ortalığı vâveylaya veren kuşlar, özgürsünüz.
KUŞ ÖLÜMLÜDÜR
içim sıkılıyor
içim sıkılıyor
avluya çıkıyorum ve parmaklarımı
gecenin gergin teninde gezdiriyorum
hiç ışık yok
hiç ışık yok
kimse güneşle tanıştırmayacak beni
kimse serçelerin şölenine
götürmeyecek beni
uçmayı anımsa
kuş ölümlüdür.
Hayatta asla bir rehberim olmadı. Kimse beni fikren ve ruhen eğitmedi. Sahip olduğum şeyleri kendim elde ettim, sahip olmadığım şeylere de sahip olabilirdim ama huysuzluklar, kendini bilmezlikler ve hayatın çıkmaz sokakları onlara ulaşmama izin vermedi.
Furuğ Ferruhzad
-tutsak-
seni istiyorum ve biliyorum ki hiç
kucaklayamayacağım seni gönlümce
sen, o aydınlık ve tertemiz gökyüzüsün
ben tutsak bir kuşum bu kafesin köşesinde
soğuk ve karanlık parmaklıklar ardından
hasret dolu gözlerim bakıyor yüzüne hayranlıkla
bir elin uzanışını düşlüyorum
ve ansızın kanatlanmayı sana
bir gaflet anında düşlüyorum
bu sessiz zindandan kanatlanıp uçmayı
tebessümle bakarak gardiyanın gözlerine
senin yanında hayata yeniden başlamayı
düşünüyorum ve biliyorum ki hiç
gücüm yok bu kafesten kurtulmaya
gardiyan göz yumsa bile
nefesim yok kanatlanıp uçmaya
Sayfa 99Kitabı okuyor
yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum ben
bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından
korkuyorum
Ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum.
ben burada bir yudum sevgiye susamışken
sen orada tanrının tahtında uykudasın
Sayfa 57 - Telos
