"İnsan bazen öyle bir sınıra gelir ki, onu aşamaz mutsuz olur; aşar, bu kez belki daha mutsuz olur!.."
Dünyada herkesten çok kendini sev, çünkü dünyada her şey kişisel çıkara dayalıdır.
Reklam
Sanki yanını yöresini bir sis sarmış ve onu kurtuluşu olmayan, ağır bir yalnızlığa gömmüştü.
"Evet ,belki namuslu bir insansın, ama namuslu bir insanım diye övünülür mü hiç? Herkes namuslu olmak zorunda değil midir?"
Güç gerek bana , güç! Güçsüz hiçbir şey olmaz! Ve güç, ancak güçle elde edilir… Onların bir türlü anlamadıkları bu !
Eğer bir insan herhangi bir işe yarar dokunabileceğini hissediyorsa, susmamalıdır…
Reklam
İnsanın ağrına giden şey, onların yalan söylemeleri değil, söyledikleri yalana kendilerinin de inanmaları…
Hiçbir eksiği bulunmasın diye diye bakacak olursak, dünyada kaç tane iyi insan kalır dersin?
sevdiklerinize (!) göndermelik
öylesine sınırsız bir biçimde nefret ediyordu ki ondan, ona karşı nefreti öylesine sonsuzdu ki ve nefreti öylesine güçlüydü ki...
Sen hep benim aptal olduğumu söylerdin, ama inan azizim, benden de ahmak olanlar varmış!
Sayfa 136
Reklam
Ama şu anda hiç kimseye, hiçbir şeye ihtiyacım olmadığını anlıyorum... Anlıyor musun? Hiçbir şeye... Kimsenin, hiç kimsenin ne yardımına, ne ilgisine ihtiyacım var... Ben... yapayalnızım...
Sayfa 135
“ madem gidecektin, ne halt etmeye geldin? “
Sayfa 135
Kendi kendimi yiyip bitiriyorum, acı çektiriyorum kendime. Üstelik ne yaptığımın da farkında değilim…
Sayfa 133
Şu son sıralar tuhaf bir hüzün duymaya başlamıştı. Böyle acı veren, yakan bir hüzün değildi. Ama bir süreklilik, sonsuzluk, umarsızlıkla dolu yıllar, "bir metrelik alan"ın sonsuzluğu duyuluyordu bu soğuk, ölgünleşmiş hüzünde.
Resim