Bir yanılgının mı peşinden gidiyorum? Korkuyorum. Diyorum ki, geçti artık. Tam buna inanmaya başladığımda tekrar başa dönüyorum. İçim gıcırdıyor Neyi kaybettim? Hatırlamak istiyorum. Hatırlıyorum ama gitmiyor üstümden unutmanın verdiği silikler... Ne zamana kadar böyle olacak? Ne zaman bitecek neyden kaçtığımı bile bilmediğim kâbuslar. Okuduğumda başladı: "sağlam kaleler içerisinde değilim"
Aklıma geliyor. 11 yaşımda, birtakım şeyler konuştuktan sonra sorduğu soruydu: "Ölmek mi istiyosun" Söylediğim şey: "Ölmek istemiyorum, hiç var olmamış olmak istiyorum"
Bana bunu nereden öğrendiğimi sordu. Sadece içimden geliyor dedim. Galiba inanmadı. Yine içimden geliyor. Bir boşluğa gidiyor. "Yazma" diyorum kendime. "Yazdıkça kalıcı hale getiriyosun." Öyle mi bilmiyorum. Konuşmuyorum, konuşamıyorum. Ezberlediğim iki şiirin bi kısmını, dua gibi sürekli mırıldanıyorum.
"Olanlar oldu tanrım, bütün bu olanların ağırlığından beni kolla
Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?"