... biz, normalde kafa karıştıran yabancılarla dolu, zalim, acımasız dünyanın birdenbire bittiği, kimse hakkında yanılmadığımız ve kimsenin bizim hakkımızda yanlış bir hükme kapılmadığı, herkesin bir diğerini tanıdığı, hem de tümüyle tanıdığı ve böyle bir yakınlıktan kaçınmanın, sürgün ve dışlanmak anlamındaki İbranice bir sözcük olan galut olduğunu bildiği bir yarı gettoda, yarı vahadaydık. Oliver benim vatanım, yani, vatana dönüşüm müydü? Sen benim vatana dönüşümsün. Seninle birlikteyken ve biz beraberken isteyeceğim başka hiçbir şey yok. Sen beni kimsem o, yani sen benimleyken olduğum kişi yapıyorsun Oliver. Dünyada tek bir gerçek varsa o da seninle birlikteliğimdedir ve bir gün sana kendi gerçeğimi söyleme cesaretini bulursam, şükretmek için Roma'daki tüm sunaklara birer mum yakmamı hatırlat bana.
Onun bir sözcüğüyle böylesine mutlu, başka bir sözcüğüyle de aynı şekilde kolayca perişan oluyorsam ve mutsuz olmak istemiyorsam, böyle küçük sevinçlerden sakınmayı öğrenmem gerektiğini hiç düşünmemiştim.
Yahudi dinî geleneğine göre topraktan ayrılış, yabi sürgün -Diaspora (Yunanca) veya Galut (İbranice)-, Yahudilerin Tanrı'ya itaatsizlikleri ve ahlâksızlıkları sebebiyle ortaya çıkan tanrısal bir cezadır. Yahudiler tarih boyunca üç defa bu topraklardan sürgün edilmişlerdir: Asur, Babil ve Roma sürgünleri.
Sayfa 30Kitabı okudu
YAHUDİLERİN KADERİ...
Rıhtımda bir gezinti. "Diaspora" sözünün anlamını sordum. Yahudi halkının dünyaya dağılması vak'âsıyla alâkalı Yunanca bir söz olduğunu söyledi Kafka. İbranicesi "Galut"muş. Dedi ki:
"Yahudi halkı, tohumun saçılması gibi dünyaya saçılmıştır. Bir tahıl tohumu nasıl çevresinden madde emer, biriktirir, daha da büyümeyi başarırsa, Yahudilerin kaderi de, insanlığın güçlerini emmek, arıtmak ve bu güçlere daha üstün bir tekamül sağlamaktır"
Sayfa 60 - 61 Bilgi Yayınevi
sürgün ve dışlanmak anlamındaki İbranice bir sözcük olan galut olduğunu bildiği bir yan gettoda, yan vahadaydık.
Siyonizme göre, dünyadaki her Yahudi İsrail’e gelinceye kadar Galut, yani sürgündedir.
Sayfa 73 - İleri YayınlarıKitabı okudu
Kutsal Kitap'ta, Yakup'un Rachel'den su istediği ve Rachel'ın kehanetlerini duyunca, ellerini göğe kaldırıp kuyunun dibindeki toprağı öptüğü sahneyi hatırladım. Ben Yahudi'ydim, Celan Yahudi'ydi, Oliver Yahudi'ydi; biz, normalde kafa karıştıran yabancılarla dolu, zalim, acımasız dünyanın birdenbire bittiği, kimse hakkında yanılmadığımız ve kimsenin bizim hakkımızda yanlış bir hükme kapılmadığı, herkesin bir diğerini tanıdığı, hem de tümüyle tanıdığı ve böyle bir yakınlıktan kaçınmanın, sürgün ve dışlanmak anlamındaki İbranice bir sözcük olan galut olduğunu bildiği bir yarı gettoda, yarı vahadaydık. Oliver benim vatanım, yani, vatana dönüşüm müydü? Sen benim vatana dönüşümsün. Seninle birlikteyken ve biz beraberken isteyeceğim başka hiçbir şey yok. Sen beni kimsem o, yani sen benimleyken olduğum kişi yapıyorsun Oliver. Dünyada tek bir gerçek varsa o da seninle birlikteliğimdedir ve bir gün sana kendi gerçeğimi söyleme cesaretini bulursam, şükretmek için Roma'daki tüm sunaklara birer mum yakmamı hatırlat bana.
Sayfa 54 - Sel Yayıncılık