Lisa Gardner'dan okuduğum ilk kitap "Sessiz Çığlık" oldu ve benden 💯 aldı, ve yazarın diğer kitaplarını okumak için sabırsızlıklanıorum.
Kitap, Sandra'nın "İnsanların ömürlerinin son saatlerinde neler hissettiklerini hep merak etmişimdir." cümlesiyle başlıyor ve sizi 559 sayfa boyunca heyecanla okumaya zorluyor. Uzaktan yakından olayla ilgisi bulunan farklı karakterlerin hayatı ve onların olayla ilgili düşüncelerine de yer verildiğinden, siz de sürekli kurguluyor, ipuçlarını yakalamaya çalışıyor, neler olduğunu anlamaya çalışıyorsunuz. Ben 500. sayfaya geldiğimde bu kadına ne oldu artık diyordum ki aradığım cevap son sayfada karşıma çıktı yani son sayfasına kadar gizemini koruyan kurgusu çok iyi bir kitaptı.Yazar hayal gücüne hayran bırakırken karakterler çok iyiydi, (genç ve güzel bir öğretmen olan Sandra,ondan yaşça büyük olan gazeteci eşi, dört yaşındaki kızı Ree, aynı mahallede yaşayan cinsel bir suçlu, öğretmenine aşık bilgisayar dahisi bir öğrenci,
öğrencinin eyalet polisine bağlı bilişim suçları uzmanı dayısı ve kızı kaybolduktan sonra ortaya çıkan kızıyla arası yıllardır bozuk hakim bir baba... karakterlerin iç dünyalarını,hesaplaşmalarını okurken âdeta siz yaşıyorsunuz nefesinizi tutarak o gerilimi, psikolojik hava sizi hiç bunaltmiyor ve sayfa doldurmak için gereksiz yere uzatılan kitaplardan da değil ayrıca.
Jason ve Sandranın geçmişi, Şubat tatilinde yaşananlar,komşuları ve neler olacağına ilişkin boşlukları okurken siz doldurun. 📚 ☺️🧐