Aramızdaki sevgi en iyi Güneş ve Ay'la ifade edilebilirdi. Çünkü Dünya Güneş'e çok fazla yaklaşırsa yakar, yine Gündeş'ten çok fazla uzaklaştırma donar.
Toplar , tüfekler patlıyor, nice canlar alınıyor. Nice yeni canlar geliyor. Ama bu o kadar telaşlı bir durumki kimse ardına bile bakmıyor. Olan o masumlara oluyor ve bütün dünya bunu öylece izliyor.
Hayat ne anlaşılmaz. Yaklaşıyorsun geri itiyor. Uzaklaşıyorsun geri çekiyor. Bu böyle devam edip gidiyor. İşin ilginç yanıda sanki her seferinde hatasını telafi etmek istiyor fakat daha da batırıp geri çekiliyor.