Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Rum Okullarının Türk Düşmanlığını Aşılaması
Rum okulları konusunda geniş bilgiler verdiği görülen Papa Eftim, bu okulların amacının çocuklara Türk düşmanlığı aşılamak olduğunu şu sözlerle ifade eder:
"Okulların durumu başlı başına bir âlem... Buralarda tam kötü tohumlar yetişmesi, gelişmesi için gerekli bütün unsurlar hazır. Bakın, bir tek Rum, çocuğunu Türk okullarında okutmuş mudur?
Sayfa 219Kitabı okuyor
O an aklıma Uraz'ın hastanedeki mutsuz ve öfkeli hali geldi, abisinin Uraz'ı tutmaya çalıştığına emindim. Bu yazdıkları ise bu evde mutsuz olacağımı biliyor olmasıyla öyle uyuşuyordu ki resmen buraya dönmemi istememişti, hastanede o yüzden o haldeydi. Bir seyler duymuş olmalıydı. Belki de annemin az önce teyzemle yaptığı konuşmanın bir benzerini de Uraz duymuştu. Burada istenmediğimi, istenmeyeceğimi
biliyordu.
"Teşekkür ederim Uraz," diyerek cevap yazmaya başladım, "Her ne için bu kadar endişelendiysen merak etme. Gayet iyiyim annemle aram da ilginç bir şekilde gayet iyi."
Cevap hemen geldi.
"Sen yine de kötü olursan bana haber ver Kumru."
"Tamam, " yazdım,
"Yine de kötü olursam sana haber veririm. Merak etme."
Yahudiler tarafından kontrol edilen bir silah olarak basın
Halkın siyasi zekâsı, isteklerini yerine getirecek, milletin dertlerine derman olacak, yetenekli siyasileri bulup meclise yollamak konusunda yeterli değildir. "Toplumsal kaygı" dediğimiz şeyin içinde milletin fertlerinin şahsi tecrübelerine ve bilgilerine pek az rastlanır. "Toplumsal kaygı"nın büyük kısmı dışarıdan tahrik
Sayfa 40Kitabı okuyor
15 16 17 yaş gayet büyük yaşlar yani söyledikleri şeylerin kötü ya da davranışlarının sonucunun ne olacağının az çok farkında olunacak bir yaş şu yaş grupları hata yapınca ama onlar reşit değil davranış ya da söylemlerinin sonucunu bilmiyorlardır söylemi komedi sadece aq.
Affetmek gibi basit bir eylemle bütün kötü duyguları silme düşüncesi bize gayet hoş bir şey gibi gelir.
Ne yazık ki öyle olmaz.
Özgün ve kusursuz bir eser ortaya çıktığında yolu üzerinde bulduğu en temel güçlük sahayı çoktan ele geçirmiş ve sanki iyiymiş gibi kabul görmüş olan kötü eserlerdir. Uzun ve çetin bir mücadeleden sonra rüştünü ispat edip kendisine bir yer açmada ve revaç bulmada başarılı olur. Ama çok geçmeden yeni bir güçlükle karşılaşır: insanlar gayet serinkanlı ve sakin bir şekilde altarın üzerine dehanın yanına yerleştirmek için yapmacık, özentili, kalın kafalı, sakar bir taklitçiyi bulup çıkarırlar. Çünkü onlar arada fark görmezler, gayet ciddi bir şekilde taklitçilerinin de onun gibi büyük bir adam olduğunu düşünürler.
Sayfa 86 - Say YayınlarıKitabı okudu
Daha önce Romorantin'de olan Collo kaymaka mı, bana ihtiyatlı olmak gerektiğini ve (Fransız ordusu tarafından organize edilen) “sinsi bir suikastın gelmekte gecikmeyeceğini” iletti. Cezayir şefi eski komutan Albay Vaudrey orada olduğumuzu ve kim olduğumuzu biliyordu (şüphesiz ta askerlik hizmetimden beri “kırmızı listedeydim”; bunu 13
Birisi Bahriyeli olmak üzere, iki tane yâver, bizi büyük bir samimiyet ile kabul ettiler. Galiba onların kalbi bizden yanaydı.
Padişah’ın Birinci Mabeyincisi Yâver Paşa, güya özür diler gibi ellerini ovuşturarak yanımıza geldi. Bilhassa genç talebelerden çekinir görünüyordu. Yâver Paşa, huzur-u Şâhâne’ye birkaç defa girip çıktı. Nihayet büyük bir esefle Padişah’ın hasta olduğunu, bundan dolayı bizi kabul edemeyeceğini fakat evlâtlarının arzularını dikkate alacağını söyledi. Yâver Paşa, kendi adına da gayet nazik sözler ilâve etti. Fakat talebe:
— Bizi halk gönderdi, mutlaka kabul edilmek isteriz, diye birkaç defa ısrar etti. Bu, Yâver Paşa’yı tabiî çok üzüyordu. Ona, Padişah’a emir verir gibi haber gönderen bir gençlik çok kötü bir tesir yapmıştı. Ben, sadece halkın arzusunu söyledikten sonra, hep birlikte saraydan ayrıldık. Yıldız Yokuşu’nu inerken, bu yerlerin Abdülhamid zamanına nisbeten ne kadar boşalmış ve toz toprak içinde olduğunu gördüm. İçimde, Osmanlı hanedanının son günlerini yaşadıkları hissi hâsıl oldu.
