İlmiyle amel etmeyen âlimlerin çeşitli azaplarını zikrederek Allah Resûlu sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:
“Âlim getirilir, cehenneme atılır, bağırsakları çıkarılır; onların etrafında
eşeğin değirmen taşı etrafında dönmesi gibi döner. Cehennem halkı onun
yanına gelip ‘Nedir bu hâlin, ne oluyor sana?’ diye sorarlar. O da cevaben,
‘Ben halka iyi olanı emrediyor, kendim yapmıyordum; kötülükten
sakındırıyor, kendim yapıyordum’ der.
“Mü’minin Allah katında en yüce olduğu an, kendi gözünde en alçak bulunduğu andır. Müminin Allah katında en alçak bulunduğu an da kendi gözünde en yüce bulunduğu andır.”
Hiç bir mükellefiyeti olmayan hayvanlar bile ağlarken ben gözyaşı bile dökmüyorum. Sonra da RABBime aşırı sevgi ve bağlılık duygusuyla aklımın başımdan gittiğini mi iddia ediyorum?