Bu eseri, Elmunkizu Mineddelal adlı eserinden daha olgun, daha derinlikli... Huzursuz bir adam, İmamı Gazali! Bu eserin gerek akli gerekse tasavvufi her tarafında hissediliyor. Zahiri ve Batıni her cihetten görülebiliyor. Bunun kişiliğinden kaynaklı bir durum olduğunu düşünüyorum!
Sürekli olarak kendiyle cebelleşen bir tarafı var! Kan ter içinde bazı cümleleri, bunu işaret ediyor. Nasıl desem uçuş uçuş bir yanı var!
Bu itikadi bir boşluk değil bence kendine çizdiği sınırların ötesinde sıfatlara haiz olmanın, kendisiyle çeliştiğinin farkında olmasından!
Tekfir ettiği felsefeyi yapması gibi... Farkında olarak veya olmayarak İslam felsefesi de yapıyor Gazali...
Tasavvuf bakışı da dahil eleştirdiğim yönleri oldu. Lakin etkilendiğim yönleri de...
Okunmasını tavsiye eder miyim? Evet!