İnsanların benden uzaklaşırken alıp götürdükleri, yaklaşırken de getirmedikleri bir şey vardı ki adını bulabilmek için neler vermezdim. İçten içe seziyordum, oydu huzursuzluğumun nedeni...
ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
"Sabaha karşı olan ölümlere bütün ölümlerden beter üzülürüm.Daha bir dokunur bana.Demek derim,her şey gibi,bir ağaç,bir iskemle,bir bina,ne bileyim bir vapur,bir telgraf direği,daha ne aklınıza gelirse düşünün hepsini,her şey gibi o da savaşmış,gecenin karanlığı ile,yeni gelen günde, aydınlık içindeki yerini almak istemiş,ama gücü kesilmiş sabaha karşı.Yenilmiş."
Sayfa 26 - Yapı Kredi yayınlarıKitabı okudu
İnsan ona bakarken dünyada değil de, masalda yaşadığını sanıyordu.
“ Ne seninle yaşayabilirim.”
“ Ne de sensiz.”
Sayfa 60 - YKYKitabı okudu
Gün dediğimiz şey ne kadar kısa.
Sayfa 54 - YKYKitabı yarım bıraktı
En büyük yalnızlığını caddeleri dolduran kalabalıklar arasında duyduğunu söylüyordu ozan o şiirinde...
Sayfa 242 - YKYKitabı okudu
Yarın bugünün aynı, öbür gün de bugünün bir eşi olacak.
Sayfa 69 - YKYKitabı yarım bıraktı
“Ben sizin aklınızın değil kendi hayatımın sınırları içinde yaşıyorum..”
Sayfa 320 - YKY-pdfKitabı okudu
Öyle bir dostluk ki nelerle karşılaşırsak karşılaşalım, kaybolmasın.
Sayfa 20 - YKYKitabı okudu
"Biliyordum. Seni görür görmez anlamıştım. Görür görmez, işte her şeyden, bütün düşüncemden sıyrılarak yapayalnız, varlığının bile farkında olmadan yalnız kalacağım kadın demiştim."
Sayfa 23
Hayriye Hanım öyküsünde; " Takvimden bir yaprak koparırcasına yaşar gider o günü. Ne hayal eder ne bir şey... "