Ben hep benimle ilgilenmiyorsun, bana zaman ayirmiyorsun ,romantik değilsin beni dinlemiyorsun, niye geç kaldın, niye haber vermedin gibi sözler söyledim ona. Simdi düşünce anladım bunlar hep suçlayıcı kelimeler. Fakat söylerken farkında olmadım.
sakince yerle bir oldun bende. fark ettin mi? aramıza giren her mesafeyi ben diktim. her gidişine ben koştum. her soru işaretine noktayı koymak için ben çabaladım. yağan her yağmurda üstümüzü ben silkeledim. ama sonra kemiklerim soğuğa yakalandı. sana son vedamı orda yaptım sandım. yağmurda. yürürken. yalnız başıma. sadece gözyaşlarımın eşliğinde. orda dedim. evet, olmaz. evet, daha fazla koşamam. evet, bu yağmurda yalnız ıslanıyormuşum. ama sorun değil. üstümü silkelemeyi ve kurtulmayı biliyordum. ama sen... sana üzülüyorum. sen bilmiyorsun. ve kalp masajı bitti. ruh bitti. artık kızgın değilim. sen, ben bitirdim sanıyorsun. ama o gemiyi ayakta tutmaya çalıştığım her saniye ben boğuluyordum. geç kaldın. çok geç kaldın. artık olmaz dedim ikinci kez. bu sefer emin. taksimdeydim. yine. son kez dedim sana. evet, olmaz. yüzüm yeniden renklendi. orayı sevdiğim için, sevmek istediğim için kızmadım kendime. sen bana çok şey öğrettin.
iki mezar. bir silah.
birini bulacaksın.
birini bulacağım.
o biz olmayacağız (iyi ki)
"Birilerine ne yapması gerektiğini söylemekten, kendime döndüğümde
"sen ne yapacaksın" sorusuna yine geç kaldın cevabı almaktan, kendimle arama uçurumlar inşa etmeye uzanan günlerden geçip gitmeyen beyin sancılarına kadar uzanan bir ruhum var.
Konuşmayı kalu belada öğrenmiş
insanı kirletilmiş diliyle yargılayan,
kirletilmiş ruhuyla yadırgayan,
hala nefes almaya sığınana ölü diyen.
Ben ruhumun eşgalini dizelerle tabir ediyorum,
siz bedenimi temsil eden dilimi duyuyorsunuz okuyorsunuz ."
Z☆
Benim güzeller güzeli Sunshine'm... Öncelikle bunun geç oluşu yüzünden özür diliyorum. Sonrasında ise her şey için özellikle varlığın için teşekkür ediyorum. İyi ki varsın. İyi ki doğdun. Doğum günün kutlu olsun. Sana hayranım açıkçası... Çok zor zamanlar geçirdik -hâlâ öyle- özellikle de sen geçirdin. Her şeye rağmen güçlü kaldın. Bana belli etmedin ama içinde fırtınalar koptu... Biliyorum. Korktum, hep korkuyla girdim buraya... Sende gidersen diye. Biliyorum o gidince her şey değişti. Ama sana olan sevgim değişmedi. Ben her zaman seninleyim.🖤
Bizim zamanımızda güneş doğduktan sonra dükkân açılmazdı. Beyaz ipliği siyah iplikten seçen zamanda açar açarsın. Geç kaldın mı, o gün esnaf birbirine "Falan ustanın bir sıkıntısı var galiba? Gece hastası mı, ölüsü mü, ne oldu acaba?" diye sorardı..
Herkes biliyor yalnızlığın ölüm, ölümün de yalnızlık olduğunu. Belki bu yüzden en çok ölenle ölünmez demeleri öfkelendiriyor seni. Çünkü bir gece sabaha karşı henüz güneş doğmadan öldün sen. Ölenle öldün. Hayat dolu bir parçan eksildi, hayata bakan gözlerin kör oldu, alacakaranlıkta yapayalnız, çırılçıplak kaldın.