‘’Zifiri bir halka idi toprak, yıldızlara sığınırdı bazen.’’
Hiç kimse her daim kudretli yahut her daim naçar olamazdı.Yüksekten uçanların boyun eğdiği,alçaktan kanat çırpanların da şimşek hızıyla maviliklerde gözden kaybolduğu zamanlar muhakkak ki vardı.
İnsanları uzaktan seyrederken, onlara her zamankinden yakın olabilirsin...
Devir
Gece ve gündüz gibi iki yüzlü olma. Yüzün ak, gönlün kara olmasın...
Sayfa 85 - Milli Eğitim BasımeviKitabı okudu
"Seviştiğin zaman içindeki enerjiyi boşaltırsın; sonra da kendini mutlu hisseder ve hiçbir şeyi iplemezsin. Ama senin bu halin onların hiç hoşuna gitmez. Her zaman enerji yüklü olmanı isterler. Bütün o yürüyüşler, bağrını yırtarcasına bağırış çağırışlar, bayrak sallamalar, ekşiyip bozulmuş cinsellikten başka bir şey değildir. Gönlün ferah, keyfin yerindeyse, Büyük Birader'miş, Üç Yıllık Plan'mış, İki Dakika Nefret'miş, bütün o iğrençlikler neden kendinden geçirsin ki seni?"
Winston, çok haklı, diye geçirdi içinden. Sofuluk ile siyasal softalık arasında doğrudan ve yakın bir bağıntı vardı. Parti'nin, üyelerinde gerekli gördüğü korku, nefret ve çılgınca bağlılık, o güçlü içgüdü bastırılıp itici bir güç olarak kullanılmadan nasıl kıvamında tutulabilirdi ki? Parti, kendisi için tehlikeli bulduğu cinsellik güdüsünü kendi yararına yönlendirmişti. Ana babalık içgüdüsü konusunda da benzer bir oyun oynanıyordu. Aile tümden ortadan kaldırılamadığı için, insanlar eskiden olduğu gibi çocuklarını sevmeye özendiriliyordu. Buna karşılık, çocuklar ana babalarına karşı sistemli bir biçimde kışkırtılıyor, onları ispiyonlamaları ve sapmalarını ihbar etmeleri öğretiliyordu. Aile, Düşünce Polisi'nin bir uzantısı olup çıkmıştı. Artık aile herkesin gece gündüz kendisini yakından tanıyan muhbirlerle kuşatılmasını sağlayan bir aygıttı.
Ey, gönlün dışa vurduğu, ama gecenin gizlediği şey! Ey, rüyalarımdan gökyüzüne ağan müthiş güzel ruh; karın kat kat yorganı altında gizlenen sağlıklı tohumlar gibi, içimde derin uykularda olan şeyi uyandırdın sen, benim aç benliğime cennetteki çiçeklerin kokusunu taşıyan şen bir rüzgâr gibi geçtin içimden; ağacın yapraklarına dokunur gibi dokundun duyularıma ve onları canlandırdın, titrettin, hışırdattın soluğunla...
Sayfa 103
Nefsini terk etmeden, Rabbini arzularsın
Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın
Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak
Gönlün Hakka vermeden ihsanı arzularsın.
Gece sayıklar gibi, anlaşılmaz söz ile
Sen de mi ey Niyazi, irfanı arzularsın
Karıncalar gibi sen ufak ufak yürürsün
Meleklerden ileri, seyranı arzularsın
Topuğuna çıkmadan suyu deniz sanırsın
Sen dereyi geçmeden ummanı arzularsın.
Haydi Niyazi yürü, atma topu ileri
Derdiyle kul olmadan sultanı arzularsın.
Sayfa 233 - Fenomen kitaplarKitabı okudu
Çanakkale Ruhu
1915 Yılının hac mevsimiydi. Her hac mevsiminde olduğu gibi, dört bir yandan müminler geliyordu. Bu gelenlerin içinde Hindistan ulemasından alim, zahit, kalbi keşfe açık bir allah dostu da bulunuyordu. Bu allah dostu ile ahbaplık oluştu. Sohbetine katıldık. O kadar güzel sohbetleri oluyordu ki... kendisi de ağlıyordu, Dinleyenleri de ağlatıyordu.
Sayfa 29 - NesilKitabı okudu
