Dolunayda yaban avı kafilesi yola çıkarken, genellikle kaybolmuş ve mutsuz ruhlar üzerinde hak talep ettikleri, yıkıp geçtikleri yollar boyunca onları tatlı dille peşlerinden sürükledikleri uzun zamandır bilinen bir şeymiş. Çoğu kez, bu zavallı ruhlardan bir daha hiç haber alınmazmiş. Sarhoşlar meyhaneden eve dinerken yolda kaybolurmuş. O hafta
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
YEŞİL RENKLİ NAMUS GAZI OPERASI
«Hasan Âli Yücel, bu hikâyeyi oyun olarak yazmamı önermişti. Hikâyemi Yücel'in anısına adıyorum.»
Uvertür
Dünyanın tarihi iki milyar dörtyüz milyon yıllık deniliyor. Benim bitmemiş tarihim, şimdilik elli yıllık. Kelebeğin tarihi bir günlük.
*
Arkeologlar yeraltında yeni bir kent buldular. Bu kentte birçok
Latife Hanım ile Mustafa Kemal’in sırrı: Kanlı yelpaze
Latife Hanım-Mustafa Kemal evliliğinin gergin anlarından biri...
Sinirini yelpazesini avucuna vurarak gidermeye çalışan Latife Hanım, elini kanatır. Atatürk, tokat atmaya yeltenir.
Fakat Latife Hanım kendini müdafaa için elini siper etmeye kalkınca kanlı parmaklar Atatürk’ün yüzüne isabet eder...
Mustafa Kemal Atatürk’ün hayatına giren
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Ruhun içindeki bir farkındalıktı bu, bunu bilen biri kelimelere dökemez, bilmeyen biri de var olmanın zorlu ve güzelim gizemini asla düşünemez.
İnsanın, hayatın huzurlu tarafına yerleşerek günün parlak ışığının ve gecenin huzurlu sessizliğinin tadını çıkaracağı zaman gelecek mi? O rüya gerçeğe dönüşecek mi? Dünya insan etiyle kaplanıp, insan kanıyla sırılsıklam olduktan sonra bu gerçekleşebilecek mi?
İnsanlar hayatın esirleridir; günlerini sefalet ve dertle dolduran, gecelerine de gözyaşı ve acı yağdıran işte bu esarettir.
Ben savaş nedir bilmiyorum ama toprakları zapt ettikten sonra saldırganlaşıp denizi de zapt etmeyi aklına koyan insanı biliyorum
Doğru olduğunu gerçekten bildiğim şey, içimin ağladığıdır. Burada yaşıyorum ve varlığımın derinliklerinde açlık ve susuzluk var.
Ben insanları, onların mizaçları benimkiyle çeliştiği , onların rüyaları benimkilerle örtüşmediği için terk ettim..
Umarım fırtınadan korkmayıp onu sevmeyi öğretirsin kendine