İnsan, insanlığını kaybedince, kayda değer bir şeyi kalmıyor..’Gece, vicdanının sesini dinlemek için yeterince sessiz.İnsanlar gündüz takdığı maskeleri çıkarmak için yeterince yalnız.”Kendinizden kaçıp sığındığınz tek liman, yine kendiniz.’ unuttunuz aslınızı? Ne kaldı akıp giden zamanlardan geriye? Kim kaldı? Kimin yanına ne kâr kaldı?” Herkes gitti, her şey bitti. Giden geleni, gelen gideni, hiç gelmeyen, hep bekleneni arattı.Resimlerde gülen yüzler, yüreklerde manasız sözler kaldı.Birikti içimizdeki aslolan insanlığın isyanı.Sus pus olmuş gecenin sessizliğine, çaresizlerin zebun halleri zuhur etti. Dünyamızı çevreleyen insanlar iziyle değil, sızıyla anıldı.Sormadı kimse, kimsenin kimsesizliğini.Herkes serazat hallerini özlüyor artık.Marifet değildi, kuş gibi uçmak ya da balık gibi yüzmek.