ayıptır söylemesi dün gece içiyorum.. bir süre içtim.. sonra bir süre daha içtim.. baktım iyi gidiyor bir süre daha içtim.. bu sırada da insanlar gece gece sesten rahatsız olmasın diye kulaklıkla şarkı, türkü dinliyorum.. neyse bi' ara bi' baktım kulaklıktan ses gelmiyor.. internet gitti sandım, baktım modeme internet var.. dedim belki bağlantı zayıftır, kablosuz interneti kapattım telefon operatörünün internetini açtım.. yok, hala ses gelmiyor.. meğer ben o kafayla şarkı, türkü dinlerken ağzımdaki sigaranın külüyle kulaklığın kablosunu yakıp koparmışım, ondan durmuş şarkı, türkü.. ben de kablosu telefona bağlı olmayan kulaklık kulağımda saya söve niye böyle oldu dedim dakikalarca.. uygulama da şu an dünkü ben gibi, kafası bi' milyon.. bi' uygulamanızı güncelleyin diyor, bi' 30 saniyelik güncelleme diyor.. 🥳🤦♂️
YALNIZLIĞIN YARATTIĞI İNSAN
Pardösüsünün kürklü yakasını kaldırınca üşüdü mü diye baktım. Aslında soluk esmer yüzü balmumu gibi sararmıştı.
– Üşüdün, dedim.
Kaşını kaldırdı. Yanağındaki çıban yerinde kan yoktu. Durdum. Yüzünü avuçlarıma alıp ovaladım.
– Neden böyle oldun, dedim.
Güldü. Karanlığa doğru tükürdü. Başını iki tarafa şiddetle
ÖYLE BİR HİKÂYE
Sinemadan çıktığım zaman yağmur yine başlamıştı. Ne yapacağım? Küfrettim. Ana avrat küfrettim. Canım bir yürümek istiyordu ki... Şoförün biri:
– Atikali, Atikali! diye bağırdı.
Gider miyim Atikali'ye gecenin bu saatinde, giderim. Atladım şoförün yanına. Dere tepe düz gittik. Otomobilin buğulu, damlalı camlarında kırmızı,
Rosie’nin elini ve montunu tutmuştu. Onu ayakta tutmuştu. Bu yüzden Rosie ona gidiyor; başka şeyler, başka insanlara dair tüm hislerinin kepenklerini indiriyor ve çok iyi tanıdığı o sımsıkı bedenin içine tekrar girerek eski sokak kapısını çalıyor.
Hangi derin karanlığa?..
☆☆☆
Gel ey gece,
Kirpikleri kavuşturan karanlık,
Bağla gözlerini yumuşak yürekli gündüzün.
Görünmez kanlı ellerinle yırt at,
Uykularımı kaçıran varlığın kader yazısını.
Gün soluyor; karga çal kanat gidiyor kara ormana,
Gündüzün iyi kulları boyunlarını büküp
Uykulara dalmak üzereler, gecenin kara güçleri
Avlarının üstüne saldırmaya hazırlanırken…
☆☆☆
Pek de şaşılacak bir tespit değil herhalde?
Kıkırdıyor. Sana veriyorum.
Neyi veriyorsun?
Kontrolü Nikki. Ne istediğini söyle. Tam olarak ne istediğini söyle.
Senin dışında mı?
Nerene dokunmamı istersin? Ne hızla? Göğüs uçlarını ısırmamı mı istersin yoksa kulaklannı mı? Dilimi o
enfes deliğine daldırmamı mı istersin? Söyle Nikki. Bana ne
Sayfa 164
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
80 syf.
·
Puan vermedi
Bir insan dünya da maddi anlamda olan her şeye sahip ancak ruhunu kaybetmiş. Ve sahip olduğu şeylerle de bunu satın alamıyor. Kendini bulayım derken yok olup gidiyor..
Bir solukta okuyup bitirebilir, siz de Stefan Zweig rüzgarına kapılabilirsiniz. İyi okumalar..
Olağanüstü Bir Gece 
Stefan Zweig
