Yıl 1955, her şey aynı!
İstanbul caddelerinde, her tramvay ve telgraf direğinin altına gizli bir memur dikemeyiz. Fakat, hiç değilse, bu Beyoğlu caddesi denilen edeb ve ahlak mezbelesini daha sık bir kontrolden geçirip temizleyebiliriz. Yalnız sarkıntılık vakaları değil, akşamdan gece yarılarına kadar o kaldırımlara dolan bir kısım halkın tavrı, edası, yürüyüşü, koşuşu, haykırışı medeni bir şehrin hazmedemeyeceği ölçüde çirkin.
Demokrasi hoş bir şey. Fakat şu Beyoğlu densizlerinin aklını başına getirinceye kadar, bir müddet, orada demokrasiyi unutuversek de, eski usul ıslatma metodlarımıza dönüversek nasıl olur?
Kısaca, insan ne yaşarsa yaşasın Allah’ın kulu olduğu gerçeğini aklından çıkarmamalıdır.
Sayfa 20
Bugün eğer sahabiler gibi bir hayat yaşamıyorsak, sebebi ruh ve kalb o ulvî hayata uruc etmek istediği halde nefsin talep ve tiryakilikleri uğruna hep aşağı çekilmemizdir.
Başkalarını ıslah projeleri için harcanan zamanın onda biri, nefsini ıslah için sarfolunmuyor.
"Her kap kendi içindekinin kokusunu verir."
~Abdülkâdir-i Geylânî~
Şeytanı her vakit dinleyen nefis ile 'mahall-i iman' olan kalp arasındaki o can alıcı melekut savaşında insan hakikati arıyor olmalıdır ki, kalbin Zemzem'i olan iman hakikatlerine kavuşsun.