"Bilmiyorum. Mantıklı bir açıklamaya ihtiyacım var. Sebeplere ihtiyacım var. Çözümlere ihtiyacım var. Kafamın içi bir gecekondu mahallesi… Her gece başka şeyler konuyor. Kendi kendilerine, sormadan,benden izin almadan… Bu gidişle ilçe olacağım, il olacağım, ülke olacağım, haberim bile olmadan… Bu çarpık kentleşmeyi durdurmaya ihtiyacım var."
Eskiden Kemal Sunal filmleri çok tutulduğu için insanin aklına ister istemez Saban tiplemesi ile Recep Ivedik tiplemesini karşılaştırmak geliyor. Saban buyuk göçün başlangıcında köyden şehre yeni gelen, alçakgönüllü gecekondu mahallelerinde oturan başını döndüren şehir karsısında köy safiyeti taşıyan, etrafa sakin sakin bakan bir tipti. Şehrin katakullilerine akli ermezdi
Sayfa 211Kitabı okudu
Bir defasında da Gabri "Bizim Afrino'da bir üstünlüğün, iyi bir şeyin varsa övünmelisin" dedi. Anlamadılar. Şöyle açıkladı: "Eğer şayet araban ya da evin, arkadaşının arabasından, evinden daha iyiyse senin ona 'Benim araba senin-kinden daha iyi' demen lazım. Çocuğun onun çocuktan daha güzel ise 'Benim çocuk seninkinden daha güzel' demen lazım."
"Niye, ne gerek var?" diye sordu Ayvaz. "Adet öyle, söylemezsen görgüsüzlük olur."
Afrino'daki bu adet Ayvaz'a da Cemil'e de çok tuhaf geldi, ancak biraz düşündüklerinde dehşet içinde bizde de benzeri bir adet olduğunu fark ettiler. Biz de resmen övünmek yoktu ama çaktırmadan övünebilirdin. Meselâ evin güzelse, villan varsa, ön cepheye kocaman bir nal, nazar boncuğu asarsın. Eğer sıvası, badanası olmayan bir gecekondu yapmışsan bunları asman gerekmez, çünkü övünülecek, nazar değecek bir şey yoktur ortada. Ya da çocuğun sence güzelse yine bir nazar boncuğu asarsın. Nazar boncuğu asmak üstü kapalı övünmek sayılmaz mı? Üstelik bir de suçlama var çevreye: "Siz kıskanırsız bendeki zenginliği, gözünüz değebilir, şerrinizden selamette olabilmek için şatafatlı bir haset kovucu astım kapıma, destursuz girmeyin diye içeriye."
İnsanın varış noktası bir yer değil, olaylara yeni bir bakış açısıdır.
Henry Miller
Son birkaç yılda çok fazla seyahat etme şansım oldu. Seyahat ederken şahit olduğum en derinlikli şeylerden biri, ne kadar çok şeyi kanıksayıp hafife aldığımızdı. İnsanların ortalıkta ayakkabısız ya da ceketsiz dolaştığı gecekondu mahalleleri gördüm. İnsanların doğru dürüst para bile kazanmadan, fiziksel olarak aşırı zorlayıcı işlerde çalıştıkları yerlere gittim. Bu, bana bu gezegende yaşayan herkese değer vermeyi ve işimi hafife almamayı öğretti.
Hedef: Her şeye açık kalın ve dünyanın yeni bir yerini görmeye bir gün (ya da bir hafta) ayırın. İşten izin almak gibi bir lüksünüz yoksa kendi şehrinizde değişik bir mahalleyi ziyaret edin. Sahip olduğunuz her şey için şükredin.
2 Ocak
BİR AKŞAMLIK
Sevgilim kimsesizliğiyle övünmesin ellerim
efkar dağıtalım bu akşam
kabuklu meyvalar al
içkimize arkadaş olsunlar
şu cırlak satıcıdan
içimde titreşen suları alıp sakla
ağaçların ve gökyüzünün hamağında
labirentleri boş kalsın biraz ülkemin
Ankara kalesinden seyrederken kenar mahalleleri
kibrit kutusu evlerde konuk olup
radyasyonlu Karadeniz çayları içmeliyim
gecekondu sakinleri
bu akşamlık affetsinler bizi
Güney Afrika madenlerinde
kurşuna dizilen işçilerin
Filistin'de katledilen dostların
hoşgörüsüne sığınalım bu akşam.
http://www.siirperisi.net/siir.asp?siir=4247
