Ben mi? Evet, bir gün gecenin bir vakti sessizce vedalaşacağım bu şehirle,bu şehirde kalmakta ısrar edenlerle.
Ama bu veda dönüşü olmayan bir gidişin vedası...
Özlemin, acının, kızgınlığın,kırgınlığın olduğu ve geride kalacağı bir veda ...
Belki o bir gün diye tüm emellerimi bağladım gün geldiğinde şimdi ki Rüveyda olmayacağım.Ne bileyim artık şiir okumayan sadece fikir üzerine gidip fikri ,eyleme aktarırken beni yüreklendiren edebiyatı abes bir uğraş olarak gören ya da ekip ruhunu sevmeyen soğuk, tek başına çalışmayı seven ,sadece yapması gerekeni yapıp başka bir şeye karışmayan biri olup,sevdiklerini küçük süprizlerle gülümsettiğinde mutlu
olan bir Rüveyda olmayacağım.O çok inandığı mantık mefhumu biraz daha ön plana çıkan bir Rüveyda olarak.....
Ama ben bu şehirden benim olmamı istediği kişi olupta bu şehire yenilerek gitmeyeceğim,o zaman gidişimin bir manası kalmaz...Benim ufkum bu şehrin hudutlarının dışında
Ben mi? Evet. Çıkıp gideceğim bir gün bu şehirden...
Gözlerim buğulu değil, parlayarak.
Kalbimde hüzün değil heyecan olarak.
Geride hiç bir şey bırakmayarak,
Hesap,kitap...
Ve en çokta ne kadar yaşanmış varsa zihnimden ,kalbimden; pişmanlığını, hüznünü silerek.Ama bu şehir hesabını görmeden bırakmıyor insanı;(
Ben mi? Evet.Artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan bir yürekle..................
Unutma dost her insanın olmasa da insanların bir şehirle verdiği bir savaş vardır mutlaka.Ben mi?evet,bir gün diye başlayan cümlesine bağladığı emelleri vardır!
Benimde var.
Peki senin '' BEN Mİ, EVET....'' ile başlayan cümlen nedir?