Sevgili lola,
Uzun zaman olmuş pencereme güneş vurmayalı. Kurumuş çiçeklerim. Odamın içi küf ve sigara kokuyor annemden kalan karyolam gıcırdıyor her şey böyle dağınıkken birde sen yoksun, En düzgün dağınıklığım olan sen yoksun.
Cehennem gibi olan beni cennet gibi olan sen kurtaramazsın değil mi ? aramızda ki uçurum kaf dağına kafa tutuyor.
Lola, vakit geliyor bir şehir yıkılıyor içimde, gidiyorum. sensiz yaşayamayan ben ölüme sigara uzatıyorum. Lola, ölüyorum cennet bildiğim yüzünü görmeden hem de. Kanıyorum karyolamın en kuytu yerinde.