Bazen
Hiç birisinin sana sahip olduğunu düşündüğün oluyor mu ya da bir şeyin? Evet, evet fark ettim onu. Her fark ettiğimde de gitmek istedim. Bazı insanlar aile kurmaya önem verirler yani buna değer verirler. Bazıları ise başka birtakım şeylere değer verirler. Bunlara değer verirken niye değer verdiğini düşünmezler toplumun içinde erimiş olan birey.
Gece Faslı
Bütün vitrinler ışıklı,
Bütün caddeler kalabalık,
İyi ve rahat insanlar,
Gece Faslı her yerde.
Biri gider denize doğru,
Erkekler... Kollarında kadınları.
Yalnız kalınmaz bu şehirde
Akşamları.
Herkes yaşar bir yerde,
Meyhanede, evde, sokakta.
Bizim derdimiz yalnızlık,
Bizim derdimiz başka.
Gece faslıdır artık,
Dağılır herkes yerine.
Ya kadınlar derdimiz, ya şarkı
Geceden geceye.
Sayfa 30 - YKY 18. baskı
Cemal Süreya Gözünden Ahmet Arif
AHMED ARİF
«Bir şair: Ahmed Arif
Toplar dağların rüzgârlarını
Dağıtır çocuklara erken»
«Hasretinden Prangalar Eskittim» kitabıyla Ahmed Arif’in şiiri de gün ışığına çıktı. Böylece Ahmed Arif’in Türk şiirinde zaten öteden beri sağlamış bulunduğu yer, okurun gözünde de matematik bir kesinlik kazandı. Sanırım, bu yer, bundan sonra en az
_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
"Benim en iyi dostum gece ışıklarıdır. Ben buradan bakarım
bir sır gibi kapanan geceye. Susmayı ne kadar seviyorsam o
kadar severim ışıklara bakmayı. Tüm lambalarımı söndürür bir
sitem gibi otururum. Belki küçücük bir mum, arada bir.
Geceye yenilmemek için mi, geceyi çoğaltmak için mi, kim
bilir… Yalnızlığın simsiyah gözleriyle bakarım. Dünyada ne
kadar ayrılık varsa son sözlerini büyütür büyütürüm. Ey
karşılıksız içtenlik, her aşkın üzerinde oturduğu kaide sensin,
bilirim. Heykellere taş çıkartırım desem yeridir. Gün ışığının
önemli kıldığı ne varsa silinir gider. Yüksek sesle söylenenleri
de söylediklerimi de anımsamakta güçlük çekerim. Bunun
üstüne çok düşündüm. Susarak ya da koşarak yaşadıklarımız,
payını bizden geceleri alıyor sanırım. Kalabalığın yarattığı bir
sonuç ama ayrıntılar kalabalığı kaldırmıyor desem, bilmem ki
ne söylemiş olurum. Sonra neden sevinçler değil de acılar
gidip gidip geçmişten karşılık bulur kendine? Ve neden insan,
ne kadar acı geçerse geçsin, çocukluğunu okşar durur
yaşlandıkça? Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın
içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor."
Sayfa 28 - KırmızıkediKitabı okudu
Bütün vitrinler ışıklı,
Bütün caddeler kalabalık,
İyi ve rahat insanlar,
Gece faslı her yerde.
Biri gider denize doğru,
Erkekler... kollarında kadınları.
Yalnız kalınmaz bu şehirde
Akşamları.
Herkes yaşar bir yerde,
Meyhanede, evde, sokakta.
Bizim derdimiz yalnızlık,
Bizim derdimiz başka.
Gece faslıdır artık,
Dağılır herkes yerine.
Ya kadınlar derdimiz, ya şarkı
Geceden geceye.
Sayfa 30