Kitapların içine dalmışken ve hatta onların dünyasına böyle taht kurmuşken sürekli güzel bir cümle okuma telaşındayız. Hâl böyleyken en güzel cümleyi bulan ve bulduğu kişi, apayrı bir fevkaladelikte geliyor herkese. Böylesi bir cümle, ruhuma bu denli işleyen bir cümle takdire şayan diye düşünüyoruz. Övüyoruz, övüyoruz. Ya peki güzel söz makamındaki en üstün Zât hakkında ne düşünüyoruz? Daha doğrusu düşünüyor muyuz? Rabbimiz kelâmı Kur'an, mukaddes Kur'an'ımız, insanın ruhuna hiçbir şeyin veremediği ferahlığı zirvede yaşatan cümlelerle doluyken bihaber yaşayabilir miyiz sahiden? Bu soruların zihnime akın akın doluşmasına sebebiyet veren ayet-i kerimeyi armağan ediyorum bu geceye:
"Görmedin mi? Allah nasıl bir misal verdi. Güzel bir söz, kökü yerde sabit, dalları gökte olan güzel bir ağaç gibidir." ( İbrahim/24 )
Sübhanallah... Kelimeler kifayetsiz kalır ya bazen, işte öyle bir andayım şu an. Sadece bir dakika bile olsa -düşüncelerimi buraya kadar sabırla okumuşsanız benden küçük bir rica- zihninizi boşaltıp düşünün, ayet-i kerimeyi tekrar bir okuyun.. Daha fazlası lafügüzaf olur, hayırlı geceleriniz olsun efenim..