“Yalnızca akşam yaşar Hâşim, Dranas geceye saplanır, Nâzım’da sabahın büyülü gücü salınır, Asaf ne geceyi ne gündüzü tanır, şimdidedir, şimdide.“
Bu kitap üzerine bir inceleme yapmak fikrimde yoktu. Zira herkes bilirdi 
Özdemir Asaf’ın az sözle çok şey anlatma sanatının üstâdı olduğunu, anlaşılmak için değil anlamak için şiirler yazdığını… Zordur dili
Uykusuzluk Üzerine Düzensiz Düşünceler
Uykusuzluk sizi bir adaya çevirir.
Demem o ki yalnızlık içinize işler.
Asil bir yalnızlık da değildir hani; uykusuzlukta düşünceleriniz kesici dişlerini geçirip sizi parça parça koparır.
⭑𝑀𝑎𝑟𝑖𝑛𝑎 𝐵𝑒𝑛𝑗𝑎𝑚𝑖𝑛⭑
İsmiyle beni kendine çeken ve eminim birçok insanın da merak edebileceği bu kitap maalesef ki içerik bakımından yetersiz kalıyor. Başlıkta da belirttiğim gibi yazar Uykusuzluk üzerine düşüncelerini, hislerini dile getiriyor. Yazarın kendisi de uykusuzluk sorunu çektiği için bu konu üzerine bir kitap yazma ihtiyacı duymuş olsa gerek. İçerisinde diğer yazar ve filozoflara bazı atıflar bulunsa da ve daha önce bilmediğim birkaç yeni bilimsel bilgi öğrenmiş olsam da genel itibariyle bir dertleşme/sohbet havasında ilerliyor. Vasat bir kitap olduğu kanaatindeyim. İsmine aldanıp almayın ama kesinlikle okumayın da demiyorum. Tercih sizindir, efendim. Geceye âşık uykusuzlara selam olsun diyorum ve kitaptan güzel bir alıntıyla incelememi noktalıyorum.
Hayatımda ulaşmak istediğim yer burası;
çevremi ve deneyimlerimi oluşturan alanlara gelişigüzel serpiştirilmiş pembe benekleri kaçırmak istemiyorum. Engelleri ve huzursuzlukları fırsatlarla değiştirmek, karanlığı ışık darbeleriyle yırtıp geçmek istiyorum.
Bu "
Uykusuzluğun Şarkısı" ve ben de bu şarkıyı söylüyorum.
