MAHOMET (MUHAMMED (sav))
Vazifesinin yakın olduğu içine doğmuştu
Metindi; kimseyi kınamıyor, incitmiyordu
Yolda gördüğü kimselerle selâmlaşıyordu
La Légende des Siècles (Yüzyılların Efsanesi)
Saat On İki
Karanlığımın örselenmiş
Ve tükenmiş kimliğinden yazıyorum
Merhaba çocuk
Kaldırım taşlarına baktığımız
Esmer Ankara'nın yüzümüzü kavurduğu
Dudaklarımızı çatlattığı
Ben ki aklımla kalbim, kelâmımla halimin arasındayım. Aşkın dininde, imanımın sınırlarının son sidresinde. Ruh tahammül ve tekâmül sınırında. Özlemim nifaka, vehmin şirke dönüştüğü şu yerde. Bir kucak zencefil geceye tanık ateşe kefilken ne kadar karanlık görmüşüm ki bir göz aydınlığı dinleyeyim Rabbimden? Hangi rüyayı görüp de unutmayım, dememişim ki dokun, uyanayım.
Sayfa 220 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
"Onu al ve küçük yıldızlara çevir
Gökyüzünü öylesine güzel yapar ki,
Tüm dünya geceye aşık olur
Ve parlak güneşe tapınma son bulur."
Sayfa 315Kitabı okudu
Güzel bir dua..
Ey istediğini istediğine istediği anda veren ve istediği anda alma kutretine sahip olan yüce ALLAH’ım,
Ey dualara icabet eden, bize şahdamarımızdan daha yakın olan, esirgeyen, bağışlayan, lütfeden ALLAH’ım.
Ey yerleri ve gökleri yaratan, gizli ve açık her şeyi hakkıyla bilen, mülkün ve saltanatın ve bütün varlıkların sahibi,
Bir adam bir kadın var içimde iyice anladım
Bana bunu sessizce anlatıyorlardı
Bir yerde onların yönlerinden
alımlı bir zarf katlanmıştı uzaktaki
bulvarların geceye vurdukları
çağırmasız kır günlerini zararsız akrepleri
uzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkan
bir sürü alışkanlıklar taşıyan
insanlığımızı gülüşü yalnızlar çarşısında
Düş'eş
Çok asil bir hoşçakalın kortejinde geldi ayrılık
Gayet net ve kararı kati veda cümleleri
Anlamadığım bir dilin son sözlerine kulak veriyorum
Her biri ustaca hazırlanmış ayrılığın milli marşı gibi
Ondandır bu ayrılığa saygı duruşum
Ve sen eski sevgilim!
Babil’in asma bahçelerinde asarken gözünü kırpmadan kalbimi
Hangi üvey
EN SON YAZDIĞIMDAN SONRA GİTTİ İLHAM M M N
öyle bir yerdeyim ki
nefes nefese kalıyoruz seninle
tarifi imkansız çığlıklar yankılanıyor
kulağından
kulağıma
gidip geliyoruz hiç durmadan
bitmeyen kör kuyularca
...
geceden sabaha sabahtan geceye
uyuduk uyandık
uyuduk uyandık
orada değildik artık son uyandığımızda
ve bambaşkaydık
Sayfa 35 - OramarKitabı okudu
Kendi kendine çizgiler çekmeyi pek sever insan. Bu çizgiler duracağı yeri bildirir, gideceği mesafeyi ölçer, seveceği şeyi belirler. Tuhaf ki ne tuhaf. Nabokov, "Zorlanan her sınır, kendisini aşan bir şeylerin de habercisidir." derken bu saçmalıktan bahseder. Çizgileri biz çizdiğimize göre, sınır diye bir şey yoktur sevgili okur.