Bugün gidip bir sahafta saatlerce vakit geçiresim vardı hala var..Ama bilin bakalım ne eksik
Sahaff://
Biraz da ruh halimiz...
Bugünkü iğrenç psikolojimi nasıl anlatabilirim ki her bayram aynı hevesle kalktığım yatağımdan bu sabah zorla kaldırırdım..Normalde ne kadar artık çocuk sayılmasa bile içindeki çocuk ölmeyen biriyim.Çizgi film izleyen hala çikolataya şekere tav olan, küçüklüğümden beri her bayram tam takım bayramlık alan biriyim.Ama bu bayram içimdeki çocuğun da artık yavaş yavaş öldüğünü hissettim.Bugün hiçbir şey yapasım gelmedi; Ne insan içine çıkasım ne birileriyle vakit geçiresim...Bu hevesimi daha 18 olmadan kaybettim ben.Nasıl oldu bu peki? Nasıl böyle zamansız anlık yakalandım ben buna. "Büyümek" ; ne vasat bi kelimeymiş bu..Dünyan altüst oluyormuş, hayatın bütün kötülükleriyle karşı karşıya kalıyormuşsun da sadece " büyüdüm " diyebiliyormuşsun.Ben bu kelimenin ağırlığını kaldıramadım.kaldırmaya da hiç niyetim yok.Başa sarsak olmaz mı herşeyi?...✨