KIRILMA GÜNLERİ 2.GÜN
Gözleri kamaşmış gücün yanında. İhtimal yok gittiniz bilmezler sevdiğiniz türküler çalınmıyor artık, şarkılar kırlenti ,çocuklar uçurtma uçurmuyor sokak aralarında ,gülümsemek gökyüzünde yüzlerde asık bir ihtiyar, köz oldum hoş-çakalın ben değişmem .Küçülmüş bir dünyanın alçağında bağırmaya çalışan ben, millet delirmiş kötülük eskiden
KARALAMA SADECE,HAZIR DEĞİL.
"Bu hayatta bir şey öğrendiysem, o da şudur: Aşkta kim olmak istediğimizi, savaştaysa kim olduğumuzu keşfederiz."
Bu cümleyle başlıyordu okumaya başladığım kitap, bu cümleyi okur okumaz bıraktım okumayı. Bu cümlede beni, bütün hayatımı gözden geçirmeye çağıran bir şey vardı.Buna bağlı olarak bu cümle beni,şimdiki zamanıda içine alan
“Ağır ve taşınması çok güç yükler vuruyorlar sırtına!”{101}, evet, bu sözü hatırlayın! Çocuklarımızı düzeltmek zorunda olduğumuzu söyleyeceksiniz. Bakın: Kendimizi onların üstünde görmeyelim, onlardan kötüyüz bir kere. Çocuklarımıza daha iyi olmaları için bir şeyler öğretirsek, onlar da bize çok şey öğreteceklerdir ve onlara yakınlaşmamız bizleri
hiçbir şey olmaya yüreğimiz yetmiyor…
Seviyoruz ama aşık değiliz
Can’ız ama canan değiliz
Yarayız ama merhem değiliz
Konuşuyoruz ama dinleyen değiliz
Tanışıyoruz ama dost değiliz
Aynı yerde yaşıyoruz ama komşu değiliz Bakıyoruz ama gören değiliz
Gelip geçiyor yanımızdan hayatlar
Her şeye tanığız ama ‘dâhil’ değiliz…
youtu.be/yZ6GUm7niU8
