Bir zamanlar birlikte yıkandığın annenin, söz ettiklerinden hiçbir şey anlamadığını fark edersin. Uzaklaşmak doğaldır. Bunun için üzülme. Çünkü etrafa saçılan aile bireylerinin her biri kendi ailesini kurmaya gidecektir. Bazen yalnızlık, bazen dostluk, bazen de evlilikten ibaret aileler. İlişkilerin zaman içinde sıcaklığını yitirmesi doğaldır. Geçmişe özlem duymak, sadece zaman kaybıdır.
Sayfalarca özlem biriktiriyorun
Geçmişe ve geç kaldığım her şeye.
Gecenin bir vakti
Diken tarlası yatağımın her köşesi.
Kalemim bıçak.
Ellerim yara.
Sayfa 40 - Panu KitapKitabı okudu
Ne geçmişe özlem kalır,ne gelecekten bir beklenti,ne de şimdide yaşanabilir.. yaşananlar bitti,yaşanamayacaklar bitti.
Geçmişe özlem duymak, asla dolmayacak boşlukların, kovuklarını belli etmek ister gibi zonklamasına neden olsa da, bir yanıyla bana iyi gelirdi.
Sayfa 129Kitabı okuyor
sevgiye, güzel sözcükler duymaya ihtiyacı vardı. her türlü teselliye inanmaya hazırdı, her ne olursa olsun geçmişe dönmek istiyordu. hüzün, çırpınan huzursuzluğuna üstün geliyor, büyük duygulara veda edişi ufacık bir şefkate duyulan çocuksu özlem içinde kayboluyordu.
Sayfa 37Kitabı okudu
... düşününce, çağdaş insanın bir kaçış insanı olduğunu ya da olması gerektiğini söylemek abartılı olmasa gerek: Ya geriye, geçmişe bir özlem; ya bilinmez bir gelecek düşüne ve umuduna tutunma çırpınışı. Hani Çehov diyor ya: "Gerçek bir yaşam olmayınca onun yerini düşler alır."
Sayfa 155Kitabı okudu
Geçmişe özlem duymak sadece zaman kaybıdır.
Sayfa 41Kitabı okudu
"özlemini çektiğim şey aşk değil. üzerinden çok zaman geçti. bu... bu geçmişe duyulan özlem. her şeyin daha güzel olduğu bir zamanın anısı. İşlerin yolunda gittiği zamanların..."
🎬masumiyet, 1997
🎬kader, 2006
Geçmişe özlem duymak, sadece zaman kaybıdır.
Sayfa 43Kitabı okudu
Geçmişe, saygı borcumun gerektirdiği kadar Özlem duyuyordum ,taparcasına sevdiğim ise gelecekti...
Bugün bir markette alışveriş yaparken gözüm çay paketlerine takıldı çocukluğumda babamın aldığı paketti gözüme takılan, anacığımın mavi çaydanlıkta demlediği ve kardeşlerimle acaba bizde içebilir miyiz diye heyecanla beklediğimiz çaydan bir çay almak istedim, dedim " belki beni geçmişe götüren bir bardak çay içerim" eve gelince demledim. Ne bir koku ne bir tat ne bir heyecan. Al sana işte diyorum çay burda iç doya doya ama özlemim çaya değilmiş belliki. Gözüm hâlâ pakete takılı gidip gelip mutfağa bakıyorum. Ne kadar tuhaf insanın ruh hali bir dakikada tüm gününü evirip çevirip bir noktaya odaklıyor. Söz konusu geçmişe özlem olunca insan daha bir hassas oluyor. Her günümüzün ve sevdiklerimizin kıymetini bilmek umuduyla...
🥺🌼
öyle değil mi; ömrü uzun olmayan, geçip gitmekte olan her şey konusunda nasıl yargıya varabiliriz ki? çözülüp yokolmanın günbatımında her şey, hatta giyotin bile bir geçmişe özlem perdesine bürünür.
Sayfa 14
