Ve umut denen kadim tohum onu besleyen her kalbi onarır. Bütün kalpler umudun bize tanıdığı seçeneklerle uyum içinde atar. Geçmişin gölgeleri ve yeni günün temiz ve parlak sayfası arasında.
Hüznün gölgesi düştü umutlara! üşür yarınlara.
Sabır ile bekler yaşlar, yürek yorulunca acısı gözden akar. neyi anlatır dökerken kim bilir! neyi hatırlatır hangi maziyi anımsatır kim bilir.
Bir sima mı hatırına gelir,yoksa yanan yüreğine mi dokunur sabrın ızdırabı? Bi haber yaşardı harabeler içinde. bin derde devaydı sabır! etmesini bilene. Bilmeyene ölüm tek çare.
Hatırı yoktur geçmişin, gelecek günler meçhul.
Nakışlanıyor imtihan düğümleri Taze ömrün
Kaderine. Seyreliyor umut düğümleri iğne iplik ne çare? Mazisi soğuyana doğacak güneş ne çare ne çare.?
Aلİ
Geçici olarak tutulan geçmişimin geleceğimiz adını verdiğimiz gölgesi önüme düşmezdi; hayatımın amacı artık bu geçmişin hayallerinin gerçekleşmesi olmaktan çıkıp o andaki mutluluk olduğundan, o andan ötesini görmezdim.
Sayfa 349Kitabı okudu
Amadeyim dünsüz ve yarınsız sevmeye
Ne geçmişin gölgesi düşsün
Ne geleceğin endişesi kalbime
Sayfa 17 - Mola kitapKitabı okudu
