"Sonra bir de Elizabeth vardı. Sevilmeyi hak etmediğimde bile beni seven güzel kadın. Onun dokunuşu beni iyileştirmişti. Aşkı beni kurtarmıştı. O, kelimelerle ifade edilemeyecek kadar öte bir şeydi."
Dün aldım, dün başladım, gece 3.5'lara kadar okudum, bitirdim ama kopamadım kitaptan! Şu an hiç okumamış olmayı ve bir kez daha yeniden başlamayı isterdim. Çünkü içime işledi her şey. (Ayrıca o ayracın güzelliği ne?)
Elizabeth ve Tristan'ı (ah Tristan..) iki kayıp ruh olarak tanıdım önce. Ayrı hayatlarda aynı acıyı; farklı şekillerde ama aynı zamanda yaşadıktan sonra bir daha mutlu olabileceklerine inanmayan ve birbirlerinde yeniden doğan iki ruh.
İlk defa gözyaşlarıma engel olamadım kitap okurken. Kendimi tutmasam 45. bölümü anlatacağım şu an hatta. Öyle yalın, öyle gerçek ve öyle sıcacık bir hikaye ki okumazsanız çok şey kaçırırsınız. Okursanız da unutulacak cinsten olmadığını anlarsınız. Tavsiye kere tavsiye ...
Yüreğinizi sızlatan, acıyı, aşkı,hüznü, mutluluğu olduğu gibi size aktarabilen bir kitap. Çok güzel bir konusu var. İki insan bu kadar güzel birbirinin yaralarını sarabilir. Emma'nın beyaz tüyleri; Tristan'ın eşine ve oğluna vedası çok iyi kaleme alınmıştı. Acıyı ve o kaybı kendiniz yaşamış gibi hissediyorsunuz. Kütüphanemde her zaman yeri olacak kitaplardan.
Geçmişin Kırıkları, paramparça olmuş iki insanın yollarının kesişmesinin hikayesi. Tristan ve Elizabeth’in birbirlerinin yaralarına merhem olmalarının anlatıldığı, hayatı kayıplarımıza rağmen devam ettirmemiz gerektiğini vurgulayan, samimi, sıcacık, hüzünlü,bir romandı. Okumanızı tavsiye ederim.
Bazen kırılırız ve parçalara bölünürüz hayat bizim için bitmiş gibi gelir atacağımız her adımda düşecekmişiz gibi olur bu yüzdende yürümek istemeyiz ve yürümeyi unuturuz zamanla, korkarız, küseriz ama öyle bir an gelir ki yada öyle biri girer ki hayatımıza bi bakmışız kırıklarımız toplanmış, parçalarımız birleşmiş ağır ağır da olsa adım atıyoruz, sanki yeniden dünyaya gelmiş gibi
sanki ilk kez nefes alıyormuş gibi.
Bu kitap ta insanın vaz geçmemesi gerektiğini ve her zaman bir yol olduğunu hiç birşeyin tesadüf olmadığını okuyacaksınız çok beğenerek okudum tavsiye ederim.
Başlarda gayet sıradan bir hikaye gibi başlıyor her şey. İki yaralı ruh, birbirlerinin yarasına merhem olur falan filan sanıyorsunuz. Aslında bir nevi öyle de oluyor ama yazar duyguları okuyucuya öyle güzel aktarmış ki bambaşka bir hikaye gibi geliyor size. Özellikle karakterler tanıştıktan sonra aralarında geçen olaylar beni çok etkiledi. Yazar karakterlerin acısını size öyle bir hissettiriyor ki bir yerden sonra siz de o acıyı çekmeye başlıyorsunuz. Ve bir yerden sonra olaylar hiç beklemediğim bir hal aldı. Karakterlerin hiçbir davranışına gereksiz diyemem, hepsi tam yerindeydi.
Kısacası klişe bir konuya sahip olmasına rağmen sizi derinden etkileyecek bir kitap okumak isterseniz Geçmişin Kırıkları tavsiyemdir.
230.sayfaya kadar çok sıkıldığım bi kitaptı. Cinsellikten başka bir şey yazmamış mı yazar diye çok merak içindeydim. Ama 230'dan sonra her şey değişti. İşler ciddileşti, farkılaştı. Gizemli olaylar çıktı ortaya... Sonlara doğru gerçekten çok acayipti ve benim o kadar o hoşuma gitti ki. Tristan ve Elizabeth'in mükemmel karakterler olduğuna karar verdim fakat en başından beri favori karakterim Emma'ydı. Çocukları sadece kitaplarda seviyorum sanırım . O kız çok farklıydı. Bana göre en güzel Emma karakteri işlenmişti ve muazzamdı. Hele o sonu beni benden aldı, duygularım hep birbirine girdi daha önce böyle bir duygu haline girdiğimi hatırlamıyorum. İnsan çabalamalı ya, aşkı için sevgisi için. Nereye kadar olursa sonuna kadar gitmeli ve yalnız bırakmamalı. Her şey hepimizin istediği gibi gitmeyebilir hayat bazen bize zorlukları gösterir. Ama bir gün biri gelir, o insanın geleceğine tüm kalbinizle inanın. (Abi, her zaman sana tutundum, tutunuyorum sonuna kadar da seninle olacağım. Her zaman benim kurtarıcım oldun. Teşekkür ederim )