OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
''Eğer onları affetmezsek, kırgınlık ve intikam duyguları hep varolacaktır. Biz ise geçmişi unutalım, şimdiye ve geleceğe bakalım ama geçmişteki acımasızlıkların bir daha yaşanmasına asla izin vermeyelim, diyoruz.''
Gregor Samsa bir sabah kötü bir rüyadan uyandığında, kendini yatağında korkunç bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.”
Daha ilk cümlesiyle bile kitabın sonunu merak ettiren bir konu… Sayfalar ilerledikçe Gregor’un hayatına bir böcek olarak devam etmeye çalışmasına ve ailesinin, yakın çevresinin bu durum karşısındaki bocalamalarına tanık oluruz.
Evet, dostum, kuşkusuz sen haklısın. Eğer insanlar sürekli geçmişteki acıları canlandırmak uğruna bu denli çaba harcayacaklarına, -Neden böyle olduklarını Tanrı bilir- hallerinden memnun olsalar, kayıtsız bir şimdiye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu.
Sayfa 6Kitabı okudu
içimde X falan yok (olamaz). Tanımadığım okurlarım, belki sizlerin de içinde biraz X kalmıştır diye endişelendim, hepsi o. Ama beni çok katılıkla yargılamayacağınıza inanıyorum. Yazmanın bana ne denli zor, insanlık tarihindeki tüm yazarlardan daha zor geldiğini anlayacağınıza inanıyorum. Öteki yazarlar kendi çağdaşları için yazdı. Gelecek kuşaklar için yazanlar da vardı. Ama şimdiye kadar hiç kimse kendi ataları veya uzak geçmişteki vahşi atalarına benzeyen insanlar için yazmadı...
Sayfa 30 - Epub-versusKitabı okudu
Ne garip, kendinden yakınan yakınabilen insanlar ne anlaşılmazdır. Sevgili dostum! Sana söz veriyorum; artık kendime çekidüzen vereceğim. Her zaman yaptığım gibi, kederlerimi her zerresine varıncaya dek çekip durmayacağım. Ve geçmiş, benim için anılarda kalacak.
Evet dostum, kuşkusuz sen haklısın. Eğer insanlar sürekli geçmişteki acıları canlandırmak uğruna bu denli çaba harcayacaklarına, -Neden böyle olduklarını Tanrı bilir- hallerinden memnun olsalar, kayıtsız bir şimdiye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu.
Sayfa 5 - 4 Mayıs 1771Kitabı okudu