Yaralarımı sar ölmeyim
Özlediğimi bilmesinler öldüğümde söyleyin ve güldüğünde dinlesin bi dur desin
Sevildiğini anlatıp da hak ettiğini söylesin ve budur veda sözlerim
Kelimelerim yine kanlı bıcaklı bu sözlerimde aşk ayrılık acısı
Derin acılar bunlar ağlama sen beden harman sevgiye bul çare
Bak bana bi açıma yaraları sen sar senden sonra hayat
Yaralarımı sar
Yaralarımı sar ölmeyim
Özlediğimi bilmesinler öldüğümde söyleyin ve güldüğünde dinlesin bi dur desin
Sevildiğini anlatıp da hak ettiğini söylesin ve budur veda sözlerim
Kelimelerim yine kanlı bıcaklı bu sözlerimde aşk ayrılık acısı
Derin acılar bunlar ağlama sen beden harman sevgiye bul çare
Bak bana bi açıma yaraları sen sar senden sonra hayat
Benim bir özelliğim vardı insanların sıkıntısını ve derdini dinleyip onların ufkuna ve düşüncelerine dokunabiliyordum
Ta ki o kız çıka geldiğinde yanında kimsesi yok kırılmış,incilmiş ve kimseye güvenmeyen bir hale gelmiş geçmişi çok canını yakmış ve geleceğini göremeyecek kadar kör olmuştu
Ona sordum;
“Neyiniz var acaba?”
Onun cevabıysa;
“Beni
Yaralarımı sar
Benimle gel derim bir renk verin bu sevgiye
Delindi sol yanımda vardı tonla ihanet
Gerilere adım atmam beni bilen herkesten vazgeçtim ben senden
Yaz geçmişten geleceğime çok sövdüm ben kader diye
Bir yol seçtim önlerden önleyip acıları yol göster sen
Bin rol seçtin sen kendine hangisi gerçek kararsızım ben
Toparlanıp gel kopardık erken topalladım ben dizlerimde pert
Zor olduk anlayın artık kor oldu bu kalpte aşkımız
Anladık tamam bugün de dert kapımızda
Kahrolan bir genç nedense kızmıyor sana
Damlayan bir yaş ömürlük olduk aşkına
Bak çalan bu şarkı kaldı
Yaralarımı sar ölmeyim
Özlediğimi bilmesinler öldüğümde söyleyin ve güldüğünde dinlesin bi dur desin
Sevildiğini anlatıp da hak ettiğini söylesin ve budur veda sözlerim
Elvedam kadar merhaban mı var sen gülünce tüm çiçekler açar
Ben seven bi kalp beklıyodum bak ağlayınca biz gülenler susar
En güzel zaman çocukluğum ben düşünce yaramı'da sarıyordu soran
Hayatı zehreden o şahsa bu şözüm, değiştim canım izle uzaktan
Mağaraya Sızan Düşmanların Trajik Galibiyeti
Tık kırttt tıkırttt. Başımın içindeki karanlık mağaralarda dökülen taşlardan çıkan sesler, anıları moloz yığını gibi yığarak hareketimi güçleştiriyor. Kulaklarımdan içeri doluşan sesler ise, içimdeki derin boşluğa isabet eden sesler olarak yer ediniyor. Her an yıkılmamak için direnen beynimin tavanındaki, duvarlarındaki taş kümeleri; gelen
Gerçektir..Ama bana ait değil..
~
Bugün kendimle barışmaya karar verdim. Aldım vicdanımı karşıma bu yorgunluk yetmez mi(?!) diye sordum. Ses etmedi durdu ve bir kez daha sızladı.
Ah! dedi ah! Anladım bir kez de onu yorduğum için sızladı vicdanım.
Ertelenmiş bir uykum ve hep kendimden yorulmuşluğum var benim. Artık erken uyuyacağım..
"Ahmet Arif'in de dediği gibi...
Belki de